بهگزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نیوعرب در مقالهای بهقلم «لمیس اندونی» نوشت: واضح است که با نزدیک شدن به توافق هستهای ایران و آمریکا، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مصمم است مطمئن شود که منافعش تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت.
در حالی که نخستوزیر اسرائیل(رژیم صهیونیستی) اعلام کرد واشنگتن در برابر فشار آنها تسلیم شده است و تعدادی از خواستههای ایران را که آنها را تهدیدآمیز میدانست رد کرد، این برای اسرائیل(رژیم صهیونیستی) کافی نبود.
آنچه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در ازای پذیرش مشروط توافق هستهای احیا شده ایران و آمریکا میخواهد، تضمین مشارکت قویتر اسرائیل در تصمیمگیریهای نظامی ایالات متحده در منطقه، در مورد حمله به متحدان جمهوری اسلامی است.
به همین دلیل است که گانتز بیش از همه خواهان این تضمین است که اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در تصمیمگیری درباره نحوه برخورد با نیروهای نیابتی ایران آزاد باشد.
میتوان حدس زد که کارزار رسانهای شدید اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در دو هفته گذشته صرفاً اعتراضی علیه توافق هستهای احیا شده با ایران نبود، بلکه هدفی برای دستیابی به دستاوردهای جدید بود.
واضح است که آمریکا یا اسرائیل(رژیم صهیونیستی) هرگز اجازه تحکیم نقش و هژمونی منطقهای تهران را نخواهد داد، زیرا از نظر منطقهای، فقط اسرائیل(رژیم صهیونیستی) اجازه داشتن بمب هستهای را دارد.
این برای تضمین تسلط اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بر منطقه و جلوگیری از مالکیت هر کشور در منطقه از داشتن بمب اتم است که به طور بالقوه میتواند توانایی استفاده از آن را داشته باشد.
نگاه کشورهای عربی به این صحنه، آشکارا نادیده گرفته شده است. در حالی که مذاکرات بر سر برنامه هستهای منطقهای در حال انجام است، هیچ صدایی برای تشریح خواستههای اعراب یا فشار برای حقوق آنها بلند نمیشود. همچنین نمیتوان به هیچ یک از رهبران جهان عرب تکیه کرد.
کشورهای عربی برای پایان دادن به عدم دخالت آشکار خود در موضوعی که پیامدهای عمیقی برای جهان عرب دارد و ایجاد حضوری قوی، باید گفتوگو و مذاکره با ایران را با هدف دستیابی به احترام به حاکمیت اعراب آغاز کنند.
در حالی که بدون شک این درست است که ایران یک قدرت منطقهای بسیار تأثیرگذار است، اما لازم است که پایههای گفتوگو با آن را بر روی یک پایه و به دور از دستور کار آمریکا بنا کنیم. اگر توافق هستهای ایران و آمریکا اتفاق نیفتد، ایالات متحده تصمیم خود را در راستای منافع خود گرفته است.