به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده شورای آتلانتیک در یادداشت تازه خود به‌قلم «احمد ابودوح» نوشت: حملات موشکی حوثی‌های مورد حمایت ایران به ابوظبی، چین را در موقعیت دشواری قرار داده است. مشخص شد که علیرغم رویکرد تهاجمی فزاینده چین نسبت به آمریکا در منطقه، فاقد هرگونه برنامه دقیق برای اجرای موفقیت‌آمیز آن است.
امارات میزبان بیش از 200 هزار شهروند چینی است که مجموعه وسیعی متشکل از 6 هزار شرکت را اداره میکنند. همچنین بزرگترین مرکز لجستیکی برای تجارت چین است و بیش از 60 درصد کالاهای چینی در منطقه از طریق این کشور ترانزیت میشوند.
هدف نهایی حوثی‌ها، آسیب زدن به شهرت جهانی امارات بهعنوان امن‌ترین و مطمئن‌ترین محیط برای تجارت در یک منطقه ناآرام است.
علاوه بر بیثباتی و تأثیر آن بر شهروندان و منافع اقتصادی چین در امارات، پیامدهای متناقضی در جریان حملات حوثی‌ها و پس از آن ظاهر شد که پکن را در تیررس تعدادی از عوامل استراتژیک منفی قرار داد.
هجوم حملات پهپادی و موشکی و کمک آمریکا باعث تقویت موقعیت واشنگتن بهعنوان شریک ثبات منطقه شد و چین سکوت کرد.
حساسیت فزاینده پکن نسبت به هژمونی آمریکا در سال 2021 به مراحل بی‌سابقه‌ای رسید و انتظار میرود در این سال بیشتر شود. چین نشان داده است که اعتماد به نفس بیشتری برای به چالش کشیدن تسلط منطقه‌ای آمریکا در حوزههای حساس مانند امنیت، نوآوری‌های تکنولوژیکی و امنیت داده‌ها پیدا کرده است.
در نوامبر 2021، وال استریت ژورنال گزارش داد که دولت امارات کار بر روی یک تأسیسات نظامی چینی در بندر خلیفه در ابوظبی را متوقف کرده است. یک ماه بعد، سی‌ان‌ان تصاویر ماهواره‌ای را مبنی بر پروژه در حال انجام بر روی برنامه موشکی عربستان در سایتی که با کمک چین ساخته شده است، منتشر کرد.
دیدار ویدئویی وزیر دفاع چین با «خالد بن سلمان»، آمادگی دو کشور را برای ایجاد روابط نظامی نزدیکتر نشان می‌دهد. واکنش‌های متفاوت آمریکا و چین نمونه مناسبی از پویایی جدید در رقابت این دو در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا است.
هر گونه استقرار در مقیاس بزرگ در خلیج فارس ابتدا مستلزم تغییرات قابل‌توجهی در استراتژی چین است که بر همکاری اقتصادی بهعنوان هدف اصلی خود از طریق ابتکار کمربند و جاده تاکید دارد.
با این حال، رویدادهایی مانند حملات حوثی‌ها به امارات نشان می‌دهد که وقتی پای به چالش کشیدن موضع آمریکا در خلیج فارس در میان باشد، به نظر نمی‌رسد چین برنامه عملی روشنی داشته باشد.