به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه کیتو در یادداشت تازه خود به‌قلم «داگ بندو» نوشت: آخرین بحران سیاست خارجی در مورد اوکراین است. هفته آینده، مقامات آمریکا و روسیه درباره آخرین تهدیدات مسکو علیه این کشور دیدار خواهند کرد. طبیعتاً کی‌یف می‌خواهد کسی از آن دفاع کند و به طور طبیعی اروپایی‌ها نیز معتقدند که این شخص باید آمریکا باشد.
کشورهای اروپایی بیش از 11 برابر تولید ناخالص داخلی و سه برابر جمعیت روسیه را دارند. حتی امروزه، بریتانیا، آلمان، فرانسه و ایتالیا به تنهایی بیش از سه برابر روسیه برای ارتش هزینه می‌کنند.
پس چرا کشورهای اروپایی در دفاع از اروپا کاملاً بی‌استفاده هستند و ایتا این اندازه ناامیدانه به آمریکا متکی هستند؟ آیا آن‌ها شرم ندارند؟ جواب قطعاً خیر است! آن‌ها تقریباً هر کاری برای صرفه‌جویی در چند یورو انجام می‌دهند.
استدلال اشنایدر دو سؤال مهم را مطرح می‌کند. اول اینکه، چه شواهدی وجود دارد که بازدارندگی موثر نیست؟ ولادیمیر پوتین، با نام مستعار ژوزف استالین / آدولف هیتلر / چنگیز خان / هیولای خالی و متجاوز، با وجود بیش از دو دهه قدرت به یکی از اعضای ناتو حمله نکرده است. او حتی تهدیدی به حمله به یکی از اعضای ناتو نکرده است. او اشاره‌ای نکرده است که قصد دارد یا حتی می‌خواهد به یکی از اعضای ناتو حمله کند. پس آیا شواهدی وجود دارد که بازدارندگی شکست خورده است؟
این بدان معنا نیست که او مرد خوبی است. در واقع، او نسبت به گرجستان و اوکراین رفتار بدی داشته است. با این حال، این ربطی به بازدارندگی ناکافی ندارد، زیرا هیچکدام عضو اتحاد فراآتلانتیک نیستند.
جو بایدن خاطرنشان کرد: «ما در قبال متحدان خود در ناتو یک تعهد اخلاقی و قانونی داریم، این یک تعهد مقدس است. این تعهد شامل … اوکراین نمی‌شود.
با این وجود، اشنایدر اعلام کرد که «کشورهای خط مقدم، به ویژه لهستان و کشورهای ساحلی دریای سیاه رومانی و بلغارستان، باید محافظت شوند و به یک سیستم نظارت و شناسایی مدرن مرتبط با یک شبکه فرماندهی و کنترل یکپارچه نیاز دارند.
وی افزود: «ناتو باید توانمندی‌های نظامی مدرن را در اختیار کشورهای خط مقدم قرار دهد. این نوسازی باید فراتر از دستیابی لهستان به هواپیماهای اف-35 و تانک‌های ام-1 باشد.»