به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در یادداشت اخیر خود به‌قلم «کوین مارشیک» نوشت: به گفته «آنتونی بلینکن» -وزیر امور خارجه آمریکا- «شی جین پینگ» در حال تسریع برنامه‌های خود برای تصرف تایوان است.
«دریاسالار مایکل گیلدی» -رئیس نیروی دریایی آمریکا- با این استدلال موافق است که چین ممکن است در سال 2023 به آن حمله کند.
«جو بایدن» هنگام دیدار با شی برای اولین بار در دوران ریاست‌جمهوری خود در اجلاس گروه 20 اقتصاد بزرگ در اندونزی، موضوع تایوان را مطرح خواهد کرد.
بایدن احتمالاً در چند سال آینده به‌دنبال تعیین اهداف شی در قبال جزیره خواهد بود؛ اما وقتی به سیاست خارجی جدید و ترکیب نظامی تیم رهبری جدید حزب کمونیست چین نگاه می‌کنیم، صحبت از تسلط سریع تایوان مبهم است.
در واقع، تیم جدید شی منعکس‌کننده تداوم سیاست تایوان است.
اول، افکار شی در مورد تایوان برای درک سیاست چین در تایوان حیاتی است. شی در جریان سخنرانی بزرگ خود در آغاز کنگره حزب هیچ تغییر قابل‌توجهی در سیاست ایجاد نکرد.
در عوض، او سیاست فعلی پکن درباره تایوان را تکرار کرد که در آن چین در نهایت به دنبال اتحاد مجدد صلح‌آمیز است، اما استفاده از زور را کنار نمی‌گذارد.
دوم، اصلاحیه قانون اساسی حزب کمونیست چین؛ یعنی «مخالفت و مهار استقلال تایوان»، با سیاست پکن سازگار است.
وقتی چین درباره استقلال تایوان صحبت می‌کند، به معنای خنثی کردن نفوذ هر حزب یا گروه سیاسی بر تایوان و آن‌هایی است که فعالانه از استقلال این کشور حمایت می‌کنند. این شامل حزب حاکم دموکراتیک مترقی تایوان به رهبری تسای اینگ ون می‌شود.
سوم، ارتقاء وانگ هونینگ به چهارمین عضو رده‌بندی حزب کمونیست چین و ریاست احتمالی مجلس علیای این کشور، تغییر قابل‌توجهی در سیاست چین در تایوان ایجاد نخواهد کرد. اگر او از وانگ یانگ پیروی کند، پس از شی پیشتاز سیاست تایوان خواهد بود.
چهارم، انتصاب شی در سلسله‌مراتب گسترده‌تر حزب کمونیست چین بیشتر شبیه تداوم سیاست است تا تدارک تهاجم.
«وانگ یی» -مشاور دولتی و وزیر امور خارجه- جایگزین «یانگ جیچی» به‌عنوان دست بالا در سیاست خارجی حزب خواهد شد و سفیر چین در آمریکا، احتمالاً جایگزین وانگ یی به‌عنوان وزیر خارجه خواهد شد.
هر دو مقداری برای آمریکا و غرب شناخته‌شده هستند و انتظار می‌رود که سیاست خارجی پرطرفدارتر و قاطعانه چین را ادامه دهند، اما بعید است که در پنج سال آینده سیاست‌هایی را ایجاد کنند که بر اتحاد مجدد اجباری فشار وارد کنند.
تا سال 2027، پایان سومین دوره ریاست‌جمهوری شی، انتظار نوسازی کامل نمی‌شود، بنابراین، وی بعید است حداقل قبل از آن، نیروهای مسلح چین را در تایوان آزاد کند، اما مطمئناً نه قبل از اینکه گزینه‌های صلح‌آمیزتری دنبال شوند.
مانورهای نظامی و تهاجمات شدیدتری در حریم هوایی و آب‌های تایوان باید انتظار داشت. این‌ها برای چین به جهت ایجاد یک استراتژی اتحاد مجدد مؤثر ضروری است.
تیم رهبری جدید دبیر کل شی، تداوم سیاست تایوان را نشان می‌دهد. به نظر نمی‌رسد خود شی از اتحاد مجدد قریب‌الوقوع و اجباری حمایت کند و مشاوران او نیز قصد پیشبرد آن را داشته باشند.
در عوض، اگر پکن مجبور به اتحاد مجدد شود، منتظر خواهد ماند تا چین برای پیروزی آماده شود.