به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه وال استریت ژورنال در یادداشتی خود نوشت: گزارشی که روز دوشنبه منتشر شد جزئیات رونق در هزینه‌های نظامی از اروپا به آسیا را نشان می‌دهد و آن را نشانه دنیایی عصبی با دیکتاتورها می‌داند. آمریکا کمتر از آنچه که آمار رسمی نشان می‌دهد برای این لحظه خطرناک آماده شده‌اند و خطرات عدم اقدام در حال افزایش است.
بر اساس گزارش موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم یا سیپری، هزینه‌های نظامی جهان در سال 2022 به صورت واقعی 3.7 درصد افزایش یافته است.
تا‌کنون شدیدترین افزایش در هزینه‌ها مربوط به اروپا (با افزایش 13 درصدی) بوده است.
حیف است که جنگ زمینی در قاره اروپا، حمله ولادیمیر پوتین به اوکراین، لازم بود تا متحدان ناتو را متقاعد کند که بیشتر برای قدرت سخت خود هزینه کنند.
این عدد در لیتوانی 27 درصد افزایش یافته است. هزینه‌های لهستان 11 درصد افزایش یافته است. هزینه‌های نظامی فنلاند در سال 2022 36 درصد افزایش یافت که «بالاترین افزایش سال به سال» از سال 1962 است، تا حدی به لطف تصمیم برای خرید جت‌های جنگنده اف-5 بود.
استرالیا و سایرین قول می‌دهند در سال‌های آینده هزینه‌های بیشتری را صرف کنند، مانند قرارداد مهم سیدنی برای دستیابی به زیردریایی‌های هسته‌ای.
سیپری خاطرنشان می‌کند که 39 درصد از هزینه‌های نظامی جهان توسط آمریکا انجام می‌شود و با توجه به این موضوع این سوال مطرح می‌شود که آمریکا بیش از مجموع 10 کشور بعدی هزینه می‌کند، پس چرا خرج خود را افزایش می‌دهد.
یک دلیل این است که 292 میلیارد دلار هزینه نظامی چین نوک یک کوه یخ است. سیاست «ادغام نظامی-مدنی» پکن تمایز بین هزینه‌های عمومی و خصوصی را از بین می‌برد.
حزب کمونیست در هر بحرانی می‌تواند ناوگان ماهیگیری غیرنظامی و هوش مصنوعی تجاری را فرماندهی کند.
پکن همچنین می‌تواند قدرت نظامی خود را برای جنگ در اقیانوس آرام ایجاد کند، اما آمریکا این امکان را ندارد که اروپا را رها کند و بر آسیا تمرکز کند. چین و روسیه یک تهدید دو‌جانبه هستند.
حقیقت این است که هزینه‌های دفاعی آمریکا در حال حاضر نمی‌تواند با تهدیدات جهان همگام شود. ممکن است آمریکایی‌ها ترجیح دهند که از کمک کشورهای دیگر بیشتر از قبل استفاده کنند، اما برخی (عربستان) هزینه‌های دفاعی خود را افزایش می‌دهند، زیرا تصور می‌کنند آمریکا رو به افول است.
این مسیری سریع به سوی جهانی است که در آن کشورهای بیشتری سلاح‌های هسته‌ای خود را تولید می‌کنند.
سیپری می‌گوید اروپای مرکزی و غربی در سطوح نظامی هزینه می‌کنند که از سال 1989 مشاهده نشده است، و جنگ سرد مقایسه‌ای مرتبط اما ناقص است.
تفاوت این است که چین تهدیدی مهیب‌تر از اتحاد جماهیر شوروی است و تهدیدهای فناوری نامتقارن سریع‌تر به دشمنان بیشتری سرایت می‌کنند. پیروزی آمریکا در جنگ سرد اجتناب ناپذیر نبود. این نتیجه انتخاب‌ها بود.