به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه جروزالم پست دریادداشت تازه خود به‌قلم «یونا جرمی باب» نوشت: اگر رئیسی سفارش ساخت واحدهای عظیم صنعتی از سانتریفیوژهای غنی‌سازی اورانیوم را بدهد، در سال 2025 چه اتفاقی می‌افتد.
مذاکرات هسته‌ای قدرت‌های جهانی برجام با ایران پس از اینکه اتحادیه اروپا و جمهوری اسلامی به طور مشترک پیشرفت کافی را در آخر هفته گذشته اعلام کردند، به طور بالقوه به مسیر خود بازگشته است.
نکاتی وجود دارد مبنی بر اینکه آمریکا و ایران سرانجام با هم مذاکره خواهند کرد، چیزی که از زمان آغاز مذاکرات در آوریل 2021 رخ نداده است.
خواست جمهوری اسلامی همیشه مانع از ارتباط و انتظارات روشن بین طرفین می‌شد.
مقامات اتحادیه اروپا با حمایت قطر و سایر حامیان غرب آسیا با کمک اتحادیه اروپا توافق کردند که چارچوب مذاکرات جدید، برجام نخواهد بود. این انتظارات را افزایش داد که چین و روسیه کنار گذاشته شوند. کنار گذاشتن آن‌ها در زمان کنونی بسیار مهم است.
روابط آمریکا و اتحادیه اروپا با چین به بدی مسکو نیست، اما تیره و تار شده است. ممکن است بدون حضور آن دو کشور، دستیابی به توافق آسان‌تر باشد.
انتقال گفت‌وگوها به منطقه، نشان‌دهنده درک بیشتر این موضوع است که اولین تأثیرات هر توافقی در غرب آسیا احساس خواهد شد. اطمینان دادن به سعودی‌ها، امارات و سایر کشورهای حوزه خلیج‌فارس می‌تواند برای امضای توافق آمریکا از اهمیت زیادی برخوردار باشد.
میزبانی مذاکرات در یک کشور غیر دموکراتیک غرب آسیا که در آن محیط قابل کنترل است، شاید انواع تعاملات خلاقانه و انتقال پیام را تسهیل کند.
در آخر هفته، کاخ سفید با بیانیه‌ای عجیب و غریب به طور مشروط به برخی از اعضای سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اجازه ورود به آمریکا را داد، با این فرض که آن‌ها دیگر مشکل امنیتی ندارند.
در گسترده‌ترین معنای آن، سازش می‌تواند به رهایی بخش‌های بزرگی از اقتصاد ایران که بعضاً تحت سلطه فارغ‌التحصیلان سپاه است، از تحریم‌ها منجر شود.
هیچ یک از موارد فوق، اسرائیل را خوشحال نمی‌کند، زیرا آن‌ها به سناریوی بدون توافقی که در آن بتوانند حمله به برنامه هسته‌ای تهران را انجام دهند، امیدوار بودند.