به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در مطلب تازه خود به‌قلم «هنری پالسون جونیور» نوشت: امروزه همکاری بین آمریکا و چین غیرقابل تصور است.
برخلاف دوران بحران مالی، همه‌گیری کووید-19 نتوانست باعث همکاری چین و آمریکا شود و تنها باعث تشدید تضادها شد. چین و آمریکا انگشت اتهام را به سمت یکدیگر می‌گیرند، یکدیگر را به خاطر سیاست‌های بد سرزنش می‌کنند و در مورد رکود اقتصادی جهانی که هر دو کشور و جهان هنوز از آن خارج نشده‌اند، بگومگو می‌کنند.
جهان به وضوح تغییر کرده است. چین رهبری بسیار متفاوت و قاطع‌تری دارد.
این کشور از سال 2008 اندازه اقتصاد خود را بیش از سه برابر کرده است و اکنون توانایی‌های قوی‌تری برای دنبال کردن سیاست‌های خصمانه دارد.
در عین حال، در مورد گشودن درهای اقتصاد خود به روی رقابت خارجی بسیار کم‌تر از آن چیزی که بسیاری در غرب از آن حمایت می‌کردند و انتظار داشتند، عمل کرده است.
در همین حال، نگرش آمریکا در قبال چین و همچنین سیاست در واشنگتن به‌شدت منفی شده است.
با این حال، آنچه تغییر نکرده است، این واقعیت است که بدون یک رابطه پایدار بین آمریکا و چین، جایی که همکاری بر سر منافع مشترک امکان‌‌پذیر است، جهان مکانی بسیار خطرناک و کم رونق خواهد بود.
پکن کنترل صادرات آمریکا با هدف حفاظت از فناوری‌های آمریکایی را تهدیدی برای رشد آینده چین می‌داند.
واشنگتن هر چیزی را که بتواند توانایی‌های تکنولوژیکی چین را ارتقا دهد به‌عنوان امکان ظهور یک رقیب استراتژیک و کمک به تقویت نظامی تهاجمی پکن می‌بیند.
آمریکا در تلاش است تا ائتلافی از کشورهای همفکر، به‌ویژه دموکراسی‌های آسیا و اروپا، برای مقابله با چین و تحت فشار قرار دادن آن سازمان‌دهی کند. اما این استراتژی کار نمی‌کند.
این به آمریکا و همچنین چین آسیب می‌رساند و در درازمدت، به احتمال زیاد به آمریکایی‌ها بیشتر از مردم چین آسیب می‌رساند.
همچنین به‌وضوح به نفع واشنگتن است که در زمینه‌های خاص با چین همکاری کند یا به روش‌های مکمل کار کند و رابطه اقتصادی مفیدی با دومین اقتصاد بزرگ جهان داشته باشد.
بسیاری از کشورها برخلاف آنچه که سرسخت‌ترین نظریه‌ها در واشنگتن به‌دنبال آن هستند، عمل می‌کنند.
تعداد زیادی از کشورها به جای جداسازی یا تجزیه اقتصادی، تجارت خود را با چین عمیق‌تر می‌کنند.
شاید به همین دلیل است که در سال 2020، با وجود سال‌ها هشدار آمریکا، چین به‌عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری اتحادیه اروپا از آمریکا پیشی گرفت.
سال گذشته، شی اولین سفر خارجی خود از زمان شیوع بیماری کرونا به آسیای میانه و غرب‌آسیا انجام داد و بر استراتژی خود برای افزایش اتصال جهانی چین تأکید کرد.
با توجه به اینکه شی پس از سه سال وقفه دوباره به کشورهای جهان سفر می‌کند و وعده‌های سرمایه‌گذاری، زیرساخت‌ها و تجارت چین را در هر کشوری نوید می‌دهد، این نه پکن بلکه واشنگتن است که ممکن است به‌زودی خود را ناامید ببیند.
نمی‌توان از تنش‌های امنیتی چین و آمریکا چشم پوشی کرد؛ آمریکایی‌ها حق دارند نگران باشند. اما متحدان و شرکای آمریکا تمایل خود را برای منزوی نکردن یا مهار پکن پنهان نکرده‌اند. بایدن برای باهوش و جسور بودن در مواجهه با این چالش‌ها به شجاعت زیادی نیاز دارد.