به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در گزارش تازه خود به‌قلم «چنگیز آکتار» نوشت: ترس غرب نسبت به از دست دادن ترکیه به‌عنوان شریک ناتو و افتادن آن به دست روسیه باعث شده تا غرب دائما با آنکارا مماشات کند، اما این نوع رویکرد باعث نمی‌شود ترکیه به آن نوع کشوری تبدیل شود که غرب خواهان آن است.
برای مثال، ترکیه از آمریکا درخواست خرید 40 فروند جنگنده اف-16 و حدود 80 محموله نوسازی برای جت‌های جنگنده فعلی خود را داشت و دولت بایدن می‌گفت این کار به امنیت ناتو و کشورش کمک می‌کند.»
این رویکرد باعث شده تا غرب به سمت تحمل و حمایت از لفاظی‌ها و اقدامات ستیزه‌جویانه آنکارا سوق داده شود که در واقع علیه منافع آمریکاست.
یک مورد مهم، همکاری آنکارا با داعش است. نیروهای آمریکا ماهر العقال، رهبر داعش در سوریه را به همراه یکی از دستیاران نزدیکش در 12 جولای 2022 از پای درآوردند.
ابوابراهیم الهاشمی القرشی، خلیفه دوم داعش نیز خود را در ماه فوریه و در خانه‌اش واقع در استان ادلب تحت اشغال ترکیه منفجر کرد.
ابوبکر البغدادی، خلیفه داعش، در سال 2019 و در مقر فرماندهی خود واقع در چند صد متری خاک ترکیه از بین رفت.
اغماض غرب نسبت به حمایت آشکار و پنهان ترکیه از داعش و دیگر گروه‌های تروریستی در فهرست سازمان ملل نظیر هیئت تحریر الشام موضوع تازه‌ای نیست. ناظران بین‌المللی در سال 2013 از «بزرگراه جهادی» می‌گفتند که ترکیه با آن حمل و نقل جنگجویان داعش را در طی مرز 877 کیلومتری این کشور با سوریه تسهیل می‌کند.
مثال دوم به بردباری غرب نسبت به جنگ‌طلبی ترکیه در کشور همسایه‌اش مربوط می‌شود. آنکارا تحت پوشش اقدامات ضد تروریستی در جنگ‌هایی برای فتح سوریه و نفوذ در آن شرکت کرده و عملا کردهای سوریه را مورد هدف قرار داده که نیروی راهبر در جنگ با داعش بودند.
سومین مورد از سکوت غرب مربوط به موضع متعادل‌کننده آنکارا بین غرب و روسیه می‌شود. آنکارا با مسکو روابط نزدیکی دارد، زیرا مسکو به دنبال تضعیف ناتو از درون است.
با این حال، هر بار استدلال‌هایی مطرح می‌شوند و گفته می‌شود که اقدامات ترکیه به منظور اهداف داخلی این کشور است و هدف از انجام آن‌ها جدایی ترکیه از غرب یا تضعیف آن نیست.
در واقع، هرچه که ناتو چشم خود را بر رفتار ضد ناتو و ضد غربی آنکارا ببندد تا ترکیه را در تیم خود حفظ کند، امنیت خود را بیشتر در معرض خطر انداخته است.