به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در یادداشت خود به‌قلم «لینا بن عبدالله» نوشت:
وقتی سیاستگذاران آمریکا نفوذ چین در آفریقا را در نظر می‌گیرند، اغلب به برنامه‌های توسعه زیرساخت‌های بزرگ مانند ابتکار کمربند و جاده فکر می‌کنند. طی دو دهه گذشته، پکن میلیاردها دلار برای ساخت سدها، بزرگراه‌ها، راه‌آهن و بنادر در کشورهای مختلف از مصر گرفته تا آفریقای جنوبی هزینه کرده است.
اما این نوع پروژه‌ها تنها بخشی از داستان هستند. حضور در حال تحول چین در آفریقا، از جمله طرح کمربند و جاده، به همان اندازه که بر روی پروژه‌های زیرساختی غول‌پیکر متمرکز است، بر سرمایه‌گذاری در ساخت سرمایه اجتماعی و انسانی نیز استوار است. از آغاز قرن حاضر، پکن سرمایه‌گذاری زیادی برای ایجاد روابط سیاسی، آموزشی و نهادی با رهبران و شهروندان در تمام کشورهای آفریقایی که با آن‌ها روابط دیپلماتیک دارد، انجام داده است. از آنجایی که فرصت‌های مشابه برای آفریقایی‌ها برای تعامل با کشورهای غربی کاهش یافته است، چین برای گسترش نفوذ خود وارد این منطقه شده است.
در این خصوص، واشنگتن نتوانسته گسترش نفود چین در این زمینه را تشخیص دهد. اگر دولت جو بایدن در مورد مقابله با نفوذ چین در سراسر جهان جدی است، بهتر است درک کنیم که سیاست‌های چین در واقع چگونه عمل می‌کنند و مزایایی که این کشور از تلاش‌هایش در آفریقا و سراسر جهان به دست می‌آورد، چیست.
بسیاری از مقامات، سیاستگذاران و کارشناسان آمریکایی نگرانی‌های خود را در مورد وام‌ها، سرمایه گذاری‌ها و پروژه‌های زیربنایی چین در سرتاسر جهان مطرح کرده‌اند. در پاسخ، دولت بایدن در نشست جی-7 در ژوئن 2021، طرح «جهان بهتر را بسازید» را معرفی کرد. این طرح برای پیشی گرفتن از پکن، با ارائه پروژه‌های سرمایه‌گذاری با هدف ترغیب کشورها به انتخاب آمریکا به جای چین به عنوان شریک مورد علاقه خود، طراحی شده است.
با این حال، برنامه‌های دولت منعکس‌کننده درک محدودی از نقش جهانی چین است. اگرچه پکن میلیاردها دلار برای پروژه‌های زیرساختی در سراسر جهان در حال توسعه سرمایه‌گذاری کرده است، اما سرمایه‌گذاری هنگفتی نیز برای توسعه روابط و ارتباطات مردمی با نخبگان سیاسی، امنیتی و تجاری در بسیاری از کشورهای آفریقایی انجام داده است.