به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه نایتین فورتی فایو در یادداشت تازه خود به‌قلم «کایل میزوکامی» نوشت: در هر درگیری در آسمان کره‌شمالی، نیروی هوایی آمریکا احتمالاً از یک الگوی آشنا پیروی می‌کند. اول، باید آسمان را از وجود جنگنده‌های دشمن ایمن کند. این امر با توجه به وضعیت ضعیف نیروی هوایی کره‌شمالی، دورنمای سختی نیست. همزمان با آن کارزار تعطیلی سامانه‌های فرماندهی و کنترل و پدافند هوایی کشور و در نهایت، پشتیبانی و بازدارندگی هوایی که جهت حمایت از نیروهای دوست و مکان‌یابی و انهدام نیروهای زمینی دشمن طراحی شده است، خواهد بود. در اینجا پنج سیستم تسلیحاتی وجود دارد که نیروی هوایی برای این ماموریت‌ها در جنگ بعدی در کره‌شمالی به آن نیاز دارد.
پدافند هوایی کره‌شمالی متراکم اما قدیمی است و به سلاح‌های ضدهوایی متکی است و به استثنای اس-300 برد بلند، نسبتاً منسوخ شده است. با وجود منسوخ شدن آن‌ها، بیشتر هواپیماها برای جلوگیری از سرنگون شدن به برنامه‌ریزی دقیق نیاز دارند.
بمب‌افکن بی-2 که رادارگریز است، ترس نسبتاً کمی از نیروی دفاع کره‌شمالی خواهد داشت. ترکیبی از رادارگریزی و برد بمب‌افکن بی-2 آن را به یکی از اولین سلاح‌هایی تبدیل می‌کند که در سناریوی جنگی اولیه مورد استفاده قرار می‌گیرد و رهبری کره‌شمالی را تهدید می‌کند. عدم اطمینان در مورد جایی که رهبری کره‌شمالی ممکن است بخواهد پنهان شود، می‌تواند پرواز بر فراز مناطق وسیعی از این کشور را ضروری کند، و همچنین یک بمب‌افکن مخفی می‌تواند از دادن هشدار قبلی به پیونگ یانگ در مورد رویکرد خود به کشورهای همسایه جلوگیری کند.
یکی از چیزهایی که در تله بمب‌افکن بی-2 وجود دارد، نفوذگر مهمات انبوه یا MOP است. طبق گزارش‌ها، این بمب 20 فوتی و 30 هزار پوندی می‌تواند تا 60 فوت بتن یا 200 فوت زمین نفوذ کند و آن را به موثرترین سلاح غیرهسته‌ای علیه تأسیسات زیرزمینی کره‌شمالی تبدیل کند. یک بمب‌افکن بی-2 می‌تواند دو بمب نفوذگر مهمات انبوه را همزمان حمل کند.
فاصله بین کره‌شمالی و پایگاه‌های آمریکا در اوکیناوا، گوام و حتی ژاپن حکم می‌کند که هر عملیات هوایی آینده به حمایت گسترده نفتکش‌ها نیاز دارد. تانکرهای نیروی هوایی نه تنها هواپیماهای نیروی هوایی آمریکا، بلکه هواپیماهای جنگی نیروی دریایی این کشور، تفنگداران دریایی و حتی هواپیماهای نیروی هوایی جمهوری کره را نیز تامین می‌کنند.
بخش عمده‌ای از وظایف تانکرهای هوایی بر عهده هواپیمای کی‌سی-۱۳۵ استراتوتانک خواهد بود. این نوع هواپیما برای اولین بار در سال 1956 مستقر شد و می‌توانند تا 200 هزار پوند سوخت را برای جنگنده‌های بدون سوخت، بمب‌افکن‌ها، ترابری و هواپیماهای ماموریت ویژه که بر فراز یا نزدیک کره‌شمالی عملیات انجام می‌دهند، حمل کند. این تانکر دارای هر دو سیستم سوخت‌گیری است و برخی از آن‌ها می‌توانند همزمان سوخت‌گیری دو هواپیما را انجام دهند. از این نوع هواپیما تعداد 167 عدد هنوز در سراسر جهان بصورت عملیاتی وجود دارد.
کره‌شمالی کشوری دشوار برای ورود خواهد بود و یکی از اولین کارهایی که نیروهای متحد در زمین انجام می‌دهند، این است که امنیت فرودگاه‌های نظامی‌کره‌شمالی را برای آوردن تدارکات و نیروهای کمکی آغاز کنند.
توانایی هواگرد لاکهید مارتین سی-۱۳۰جی سوپر هرکولس در انجام برخاست‌ها و فرودهای نسبتاً کوتاه، و همچنین عملکرد از سطوح بهبود نیافته مانند خاک و سنگ‌ریزه، آن را به یک گزینه عالی برای عملیات از باندهای هوایی در نزدیکی خط مقدم تبدیل کرده است. آخرین نسخه آن می‌تواند تا 18 تن بار را حمل کند. به طور متناوب، آن‌ها می‌توانند 128 سرباز رزمی، 92 چترباز، یا تا 74 لیتر را در نقش تخلیه هوایی حمل کنند.
درگیری دوم کره به یک جنگنده چندمنظوره نیاز دارد که قادر به پشتیبانی هوایی نزدیک و وظایف بازدارنده باشد. ماهیت تهدید پدافند هوایی کره‌شمالی، که عمدتاً از جنگنده‌ها و پدافند هوایی منسوخ تشکیل شده است، به این معناست که جنگنده نسل پنجم مفید است، اما برای پیگرد جنگ در هوا ضروری نیست.