به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال در یادداشت تازه خود به‌قلم «راغده درغام» نوشت: تشدید تنش‌ها بر سر اوکراین می‌تواند به غرب‌آسیا نیز سرایت کند. مذاکرات روسیه با آمریکا و ناتو بدون هیچ قطعنامه‌ای در هفته گذشته به پایان رسید و در نتیجه احتمال اعزام نیروهای مسکو به اوکراین را افزایش داد، که این امر باعث ایجاد نوعی انتقام از واشنگتن و بروکسل خواهد شد. روسیه، اوکراین را در حوزه نفوذ خود می‌بیند. هر دو این کشورها از جمهوری‌های شوروی سابق هستند.
حمله روسیه به اوکراین در درجه اول به دلایل جغرافیایی، اروپا را تضعیف خواهد کرد. اما دیپلماسی به اصطلاح نظامی‌شده روسیه نیز می‌تواند عواقب بدی برای اسرائیل(رژیم مصهیونیستی) داشته باشد که احتمالاً ایران ذینفع آن خواهد بود.
مسکو می‌خواهد به روشی تلافی کند که آمریکا را تضعیف و شرمنده کند. ایران که دشمن قسم‌خورده اسرائیل(رژیم صهیونیستی) است و طرفدار غرب نیست، بسیار خوشحال خواهد شد که به غرب درسی بدهد.
به نظر می‌رسد محافل تصمیم‌گیری در روسیه به این نتیجه رسیده‌اند که اکنون زمان عقب‌نشینی از توسعه‌طلبی ناتو است. منطق آن‌ها این است که جو بایدن، که در حال حاضر چالش‌های متعددی را برای مقابله با آن‌ها در سر دارد، برای رسیدگی به بحران‌های متعدد خارج از کشور در اوکراین، غرب‌آسیا و ونزوئلا به سختی تحت فشار خواهد بود.
«ولادیمیر پوتین» -رئیس‌جمهور روسیه- احتمالا هفته آینده میزبان «ابراهیم رئیسی» -همتای ایرانی- خود در مسکو خواهد بود. یکی از موضوعات مورد بحث، احتمالاً آینده سوریه جنگ‌زده است، جایی که هر دو کشور دارای منافع هستند و روابط نزدیکی با نظام اسد دارند. این امکان وجود دارد که آن‌ها در مورد چگونگی برخورد با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به ویژه در چارچوب سوریه بحث کنند.
به نظر می‌رسد مسکو در نظر خواهد داشت که این پیام را به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بدهد که با حمله به مواضع حساس در داخل سوریه، بیش از حد پیش رفته است.
در واقع، گفته می‌شود که مسکو به‌ویژه نیروهای نظامی از حملات ماه گذشته اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به بندر لاذقیه سوریه، که نزدیک به حمیمیم، پایگاه هوایی روسیه مجهز به رادارهای پیشرفته، موشک‌های ضد هوایی و هشدار اولیه است، ناراضی است. ارتش ممکن است در حال بررسی راه‌هایی برای یادآوری به اسرائیلی‌ها باشد که باید در قبال این اقدامات پاسخگو باشند. یکی از راه‌ها می‌تواند چشم‌پوشی از تصمیم نظام سوریه برای سرنگونی هواپیماهای جنگی اسرائیلی باشد که وارد حریم هوایی این کشور شده و مسئولیت آن را بر عهده می‌گیرند.
علاوه بر این، اگر مذاکرات هسته‌ای میان ایران و قدرت‌های جهانی تا پایان ژانویه به هم بخورد، خشم تهران با مسکو همگرا خواهد شد، و روسیه صبر خود را با غرب به خاطر آنچه مداخله در اوکراین می‌داند، از دست می‌دهد. سفر مورد نظر رئیسی به مسکو آماده‌سازی برای چنین احتمالی و هماهنگی برنامه‌ها خواهد بود.
روسیه بدون شک از روابط عالی با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) برخوردار است و این دو کشور دارای زمینه‌های مشترک منافع هستند.
در همین حال، مسکو نیز در قبال جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ایران موضع بدی اتخاذ می‌کند. این کشور معتقد است که جهان باید بیاموزد که با یک ایران هسته‌ای «صلح‌آمیز و باثبات» همزیستی کند و موضع آن موافقت با خواسته‌های ایران است.
ذکر این نکته حائز اهمیت است که یک قدرت دیگر مانند چین با روسیه در مورد احیای برجام بدون اضافه کردن شرایط جدید مورد نیاز غرب موافق است. آمریکا و سه قدرت اروپایی درگیر در مذاکرات وین به این موضع اعتراض دارند.
اگر غرب در نهایت به خواسته‌های ایران تن دهد، پایان این بن‌بست طولانی مدت هسته‌ای حداقل برای دوره‌ای قابل پیش‌بینی خواهد بود. اما اگر این کار را نکنند، پس از شکست مذاکرات روسیه و ناتو، و آغاز یک رویارویی در عصر دیپلماسی، این نبرد ابعاد دیگری به خود خواهد گرفت. این شامل اقداماتی برای ساخت و توسعه پایگاه‌های روسیه در اروپا، مانند بلاروس، و برگزاری رزمایش‌های نظامی در مقیاس بزرگ می‌شود.
در تمام این موارد، ما باید در نظر بگیریم که روسیه چه چیزی را از دست می‌دهد و این امر در درجه اول به اقتصاد آن ضربه خواهد زد، زیرا غرب تحریم‌های شدیدی را علیه آن در نظر می‌گیرد. این تحریم‌ها می‌تواند شامل تحریم‌هایی علیه پوتین و «سرگئی لاوروف» -وزیر امور خارجه روسیه- باشد.