به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در مطلب تازه خود به‌قلم «کریستوفرجانستون» نوشت: دیدار «فومیو کیشیدا» -نخست‌وزیر ژاپن- با جو بایدن در 13 ژانویه، فرصتی حیاتی برای ورق زدن چندین دهه تاریخ در روابط امنیتی ژاپن با آمریکا است.
در اواسط دسامبر، کیشیدا یک استراتژی جدید امنیت ملی و دفاعی را اعلام کرد که از مسیری که ژاپن پس از جنگ جهانی دوم دنبال کرده است، منحرف می‌شود.
این طرح از ژاپن می‌خواهد که هزینه‌های دفاعی خود را نزدیک به 60 درصد در طول پنج سال افزایش دهد و سقف غیررسمی یک درصد تولید ناخالص داخلی را که از دهه 1970 برقرار بود، از بین ببرد.
ژاپن همچنین توانایی‌های نظامی را که مدت‌ها پیش گفته بود به دست خواهد آورد. ژاپن همچنین به‌شدت روی قابلیت‌های سایبری، سیستم‌های بدون سرنشین و ماهواره‌هایی که می‌توانند از عملیات ضد حمله پشتیبانی کنند، سرمایه‌گذاری خواهد کرد. توکیو نشان داده است که قصد دارد به‌سرعت حرکت کند.
پس از اجرا، استراتژی ژاپن، جایگاه این کشور را در نظم امنیتی بین‌المللی تغییر خواهد داد. چشم‌انداز یک ژاپن مجهزتر، محاسبات کره شمالی و چین را پیچیده خواهد کرد؛ اما برای به حداکثر رساندن اثربخشی موضع جدید ژاپن، اتحاد این کشور با آمریکا باید تکامل یابد.
برای ایجاد یک اتحاد قوی‌تر، واشنگتن و توکیو باید در مورد فرماندهی و کنترل اتحاد تجدیدنظر کنند.
استراتژی دفاعی جدید ژاپن خواستار گسترش قابل‌توجه عملیات نظامی دوجانبه، از جمله تمرینات مشترک بزرگ‌تر و پیچیده‌تر با نیروهای آمریکایی، افزایش گشت زنی و عملیات شناسایی مشترک و همکاری عمیق‌تر در فضا و حوزه‌های سایبری است.
توسعه توانایی حمله متقابل ژاپن به‌ویژه مستلزم همکاری نزدیک‌تر دو کشور با یکدیگر است. حداقل در ابتدا و شاید در درازمدت، ژاپن برای پاسخ دادن به حمله، نیاز به تکیه بر قابلیت‌های اطلاعاتی، هدف‌گیری و ارزیابی خسارت آمریکا دارد.
ژاپن امروز آن قابلیت‌ها را ندارد. هر سناریویی که در آن حملات دوربرد علیه اهدافی در کره شمالی یا چین انجام شود، تقریباً به‌طور قطع با اقدامات نظامی انجام شده توسط آمریکا هم‌زمان خواهد بود و بر نیاز به هماهنگی شدید بر اساس درک مشترک از تهدید تأکید می‌کند.
واشنگتن و توکیو به توانایی پویا برای شناسایی اهداف اولویت‌دار، تعیین اینکه چه کسی و چگونه حملات را انجام خواهد داد و ارزیابی خسارت وارده و اینکه آیا اقدامات بیشتری لازم است، نیاز دارند. برای اولین بار، آمریکا و ژاپن باید بتوانند استفاده از زور را علیه اهداف خارج از ژاپن هماهنگ کنند.
قرارداد فعلی در سال 2027 منقضی می‌شود.
آمریکا و ژاپن باید طرحی را توسعه دهند که برخی از منابعی را که توکیو از مدت‌ها قبل برای حمایت اساسی از حضور آمریکا در نظر گرفته است، به سمت اولویت‌های مورد توافق طرفین که از یک اتحاد عملیاتی‌تر پشتیبانی می‌کند، هدایت کند.
این‌ها ممکن است شامل امکانات آموزشی مشترک، انبارهای مهمات و زیرساخت‌های ثابت باشد. تلاش برای حفظ ترتیبات کنونی حتی در زمانی که ژاپن استراتژی دفاعی خود را تغییر می‌دهد، مذاکرات جنجالی را تسریع خواهد کرد که به نفع هیچ یک از دو کشور نیست.