به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در یادداشت تازه خود به‌قلم «جنیفر شور» نوشت: «ارتش فناوری اطلاعات» کی‌یف می‌تواند روایت‌های جنگ روسیه را تضعیف کند.
درگیری‌های سایبری بین دولت‌ها معمولاً در سایه انجام می‌شود و کم و بیش در معرض دید عموم قرار می‌گیرد.
بنابراین، مسکو در 29 مارس با صدور بیانیه‌ای عمومی، آمریکا را در پشت «جنگ سایبری» علیه خود متهم کرد و ادعا کرد عملیات سایبری توسط «هکرها و تحریک‌کنندگان ناشناس» با حمایت دولت آمریکا انجام گرفته است.
منبع لفاظی‌های آتشین مسکو یک جنبش هکر بین‌المللی داوطلب است که روسیه را از زمان آغاز تهاجم این کشور به اوکراین هدف قرار داده است.
«ولودیمیر زلنسکی» -رئیس‌جمهور اوکراین- ماه اگوست گذشته فرمان تشکیل «نیروی سایبری تهاجمی نظامی» را صادر کرد.
در روز 26 فوریه، معاون نخست‌وزیر اوکراین، «میخائیلو فدوروف» کاری کرد که هیچ مقام دولتی دیگری در جهان احتمالاً هرگز آن کار را انجام نداده است: او علناً از هکرهای داوطلب خواست تا وب‌سایت‌های یک کشور دیگر را حذف کنند.
او فهرستی از 31 وب‌سایت دولتی، بانکی و شرکتی روسیه را آماده داشت. در عرض چند روز، اوکراین یک «ارتش فناوری اطلاعات» متشکل از بیش از 400 هزار داوطلب جمع‌آوری کرد.
این اقدام خطر تشدید تنش‌هایی را به همراه دارد که مهار آن سخت خواهد بود، زیرا مسکو به دنبال مرتبط ساختن حملات هکرهای طرفدار اوکراین با دولت‌های غربی است و ممکن است از آن به عنوان بهانه‌ای نادرست برای هدف قرار دادن زیرساخت‌های غربی استفاده کند.
اگرچه این هکرهای داوطلب تقریباً مطمئناً تأثیرات مخرب گسترده‌ای نخواهند داشت، اما در دراز مدت، اقدامات آن‌ها می‌تواند روایت‌های جنگ روسیه را تضعیف کند، حمایت داخلی در روسیه برای تهاجم را کاهش دهد و گروه‌های باج‌افزار روسی را نیز تحت‌الشعاع قرار دهد.
از زمان حملات اولیه، ارتش فناوری اطلاعات تقریباً هر روز فهرستی از وب‌سایت‌های غیرنظامی و دولتی روسیه را در کانال تلگرام خود ارسال می‌کند و به شرکت‌کنندگان خود دستور می‌دهد تا این سایت‌ها را هدف قرار دهند.
هکرها می‌توانند به اعتبار روسیه در سطح داخلی و بین‌المللی آسیب بزنند و همچنین با افشای اطلاعات سازمان‌های روسی، روایت‌های اطلاعات نادرست آن را تضعیف کنند.
از آنجایی که روسیه به انتشار اطلاعات نادرست در مورد هدف حضور خود در اوکراین ادامه می‌دهد، افشای اطلاعات می‌تواند پادزهر قدرتمندی باشد که حمایت داخلی از جنگ را تضعیف کرده و زمینه‌ای را برای سایر کشورها فراهم می‌کند تا روسیه را در قبال اقدامات دیپلماتیک و نظامی خود مسئول بدانند.