بهگزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه واشنگتن تایمز در یادداشت خود بهقلم «جد بابین» نوشت: بایدن در جریان مبارزه انتخاباتی خود در سال ۲۰۲۰ مصرانه به دنبال احیای توافق تسلیحاتی سال ۲۰۱۵ باراک اوباما با ایران یعنی همان برجام بود. اکنون به دلیل ضعف او در ایجاد یک توافق جدید، برخی از مذاکرهکنندگان ارشد وی در حال ترک شغل خود و این تیم هستند.
اولین کسی که تیم بایدن را ترک کرد، «ریچارد نفیو» -معاون فرستاده ویژه آمریکا در امور ایران بود.
بر اساس گزارش وال استریت ژورنال، در 24 ژانویه، نفیو از اتخاذ رویکرد سختگیرانهتری در قبال ایران حمایت کرده بود. در این گزارش آمده است که دو نفر دیگر نیز از این تیم جدا شدهاند.
ایران از مذاکره مستقیم با آمریکا امتناع میورزد، بنابراین، نمایندگان کشورهای حاضر در توافق برجام که از روسیه، چین، آلمان، فرانسه و بریتانیا هستند، به طور جداگانه با هیئت ایرانی و مذاکرهکنندگان بایدن دیدار میکنند.
ایران واقعاً هیچ اقدامی انجام نداده است و «ابراهیم رئیسی» -رئیسجمهور جدید- این کشور در ماه دسامبر تیم مذاکرهکننده جدیدی را اعزام کرد که به سرعت امتیازات جزئی مذاکرهکنندگان قبلی را حذف کرد.
در حالی که مذاکرهکنندگان در تکاپو هستند، ایران نیز به سرعت در حال توسعه سلاحهای هستهای خود است. طبق گزارشهایی، این کشور اورانیوم را تا سطح ۶۰ درصد غنیسازی کرده است. این میزان تنها ۳۰ درصد با سطح غنیسازی برای ساخت سلاح هستهای فاصله دارد. این رقم همچنین فراتر از میزان مجاز غنیسازی طبق توافق برجام است. سانتریفیوژهای جدید ایران همچنان در حال عملیات هستند. این در حالی است که این کشور ابزارهای لازم دیگر برای ساخت سلاح از جمله «ماشهها» را میسازد.
ایران حق رای خود را در مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۲۰ از دست داد، زیرا بدهی ۱۸ میلیون دلاری خود را به سازمان ملل پرداخته نکرده بود. بایدن هم در آغاز سیاست مماشات خود با ایران ظاهرا از کره جنوبی خواست تا بدهی جمهوری اسلامی به این سازمان را بپردازد تا حق رای این کشور بازگردد. چرا حق رای ایران در سازمان ملل اینقدر مهم است که بایدن از متحد خود میخواهد تا بدهی این کشور را پرداخت کند؟
بایدن باید با تصمیمات سیاسی سخت روبرو شود. او نمیتواند تضمین کند که رئیسجمهور آینده کشورش این توافق را لغو نخواهد کرد و همچنین نمیتواند با لغو تحریمهای اقتصادی آمریکا بدون توافق جدید موافقت کند.