به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه ورلد سوسیالیست در یادداشت تازه خود به‌قلم «ژان شائول» نوشت: دولت آمریکا و متحدانش در ناتو، جنگ در اوکراین را فرصتی برای بیرون راندن روسیه از سوریه می‌دانند، جایی که روسیه نقشی کلیدی در خنثی کردن برنامه‌های واشنگتن برای سرنگونی بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه ایفا کرد.
مقاله «ان‌پی‌آر» آمریکا حملات هوایی روسیه علیه غیرنظامیان در حلب و استان ادلب را به‌عنوان تلفات گسترده، آسیب به زیرساخت‌های غیرنظامی و جابجایی گسترده جمعیت که جنایات جنگی به‌شمار می‌رفت، فهرست می‌کند.
«ان‌پی‌آر» به خوانندگان خود هشدار می‌دهد که از همان تاکتیک‌های جنایتکارانه با هدف شکستن روحیه مخالفان سوری و تجزیه کشور در اوکراین استفاده خواهد شد.
این منبع به نقل از رابرت فورد، سفیر آمریکا در سوریه از سال 2011 تا 2014، می‌گوید: «آن‌ها در حمله به اهداف غیرنظامی تردیدی ندارند و مدام در مورد آن دروغ می‌گویند.»
در بریتانیا، روزنامه مرداک نوشت: «شیطان بیمار، پوتین، از روش جنگ سوریه در جنگ خود با اوکراین استفاده می‌کند، جهان باید منتظر سلاح های شیمیایی و بمباران بیمارستان‌ها باشد.»
این روزنامه ادعا می‌کند که ولادیمیر پوتین همان «نقشه‌ای را دنبال می‌کند که روس‌ها در غرب‌آسیا و قلمرو خود در چچن استفاده کردند، که شهرهای پررونق را به ویرانه تبدیل کرد». به دنبال آن، ادعا می‌شود که کرملین پشت حمله شیمیایی بشار اسد در سوریه در آگوست 2013 بوده و ایده استفاده از سلاح‌های شیمیایی ممنوعه را تایید کرده و به سوری‌ها اجازه داده این حملات را علیه مردم خود انجام دهند.
جنگ سوریه که اکنون 11 سال است به طول انجامیده، ساخته دست آمریکا بود. این اقدام به عنوان تلاشی از سوی آمریکا و متحدان منطقه‌ای آن، از جمله کشورهای خلیج فارس، ترکیه و اسرائیل (رژیم صهیونیستی)، برای استفاده از اعتراضات در مارس 2011، در بحبوحه بهار عربی، به منظور سرنگونی اسد و مسلح کردن نیروهای مرتبط با القاعده مانند جبهه النصره بود.
رسانه‌ها این نیروها را که از حمایت مردمی کمی برخوردار بودند، به‌عنوان «انقلابیونی» که برای دموکراسی می‌جنگند، تحسین کردند، در حالی که این گروه‌ها و شبهه‌نظامیان اسلام‌گرای سنی به کشتار، ویرانی بی‌مورد، ارعاب و دزدی دست زدند.
دولت سوریه برای حمایت به متحدان خود متوسل شد. ایران نیروها و مبارزان خود را از گروه شیعی حزب‌الله لبنان بسیج کرد. دخالت روسیه محدودتر بود: ضمن تهیه تسلیحات، از دمشق حمایت سیاسی و دیپلماتیک کرد تا از مانور مجدد واشنگتن جلوگیری کند.
این سازمان به دنبال میانجیگری بین «شورشیان» و دولت اسد بود و در عین حال، مانع از تصویب هرگونه قطعنامه‌های سازمان ملل که می‌توانست بهانه‌ای برای مداخله نظامی در سوریه باشد، می‌شد.
روسیه در سپتامبر 2015 وارد درگیری سوریه شد. این مداخله، بنا به درخواست رسمی دولت سوریه، در حالی صورت گرفت که نیروهای سوری در شمال غرب با شکست نیروهای اسلام‌گرا که مناطق ساحلی، از جمله مناطق کلیدی پشتیبانی اسد و شهر بندری را تهدید می‌کردند، مواجه شدند. طرطوس، تنها پایگاه دریایی روسیه در دریای مدیترانه است که در سال 1971 در اوج جنگ سرد تأسیس شد.
این اولین مداخله نظامی روسیه در جهان عرب بود، در حالی که جدیدترین کارزارهای قتل‌عام واشنگتن شامل عراق، افغانستان و لیبی، به علاوه کودتاها و توطئه‌های پشت پرده از جمله حمایت از سرنگونی حکومت سلطنتی مصر تحت حمایت بریتانیا توسط جمال عبدالناصر بود.
مسکو توانست کنترل دولت سوریه را بر مراکز اصلی جمعیت تضمین و حکومت اسد را تثبیت کند، تسلیحات خود را آزمایش و آموزش‌های رزمی را برای نظامیان خود فراهم نماید و حقوق پایگاه طرطوس و حمیمیم را به دست آورد. این کشور فروش تسلیحات پیشرفته، تجارت و سرمایه‌گذاری را همراه با نفوذ خود در سراسر منطقه گسترش داد و سوریه را به مهم‌ترین سنگر منطقه‌ای خود تبدیل کرد.
آمریکا و ناتو به همراه اوکراین بر ترکیه فشار آورده‌اند تا تنگه‌های داردانل و بسفر را که تحت کنترل خود دارد، به روی کشتی‌های جنگی روسیه ببندد.
هفته گذشته آنکارا اعلام کرد که به طور رسمی روسیه را از تصمیم خود برای توقف عبور کشتی‌های جنگی از تنگه‌ها مطلع کرده است. سپس رجب طیب اردوغان، حمایت ترکیه از حاکمیت اوکراین بر کل قلمرو متحد خود را اعلام کرد.