بهگزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه مطالعات امنیت ملی (INSS) در مقالهای بهقلم «الداد شاویت» «سیما شاین» نوشت: مذاکرات بین آمریکا و ایران برای احیای توافق هستهای با مشکلات جدی برخورد کرده است.
این سه سناریو محتمل هستند: حل و فصل این بحران و دستیابی به یک توافق، ادامه رکود فعلی یعنی مذاکرات با شدتی پایین و فروپاشی مذاکرات.
قلب اختلافنظر فعلی درخواست ایران برای پایان دادن به تحقیقات آژانس بینالمللی انرژی اتمی است آن هم قبل از اینکه توافق دوباره اجرا شود. اجرای توافق120 روز بعد از امضای آن است.
ایران در حال حاضر به پیشبرد برنامه هستهای خود ادامه میدهد. ایران در روزهای اخیر غنیسازی اورانیوم تا سطح 5 درصد را با دومین آبشار از سانتریفیوژهای پیشرفته آیآر-6 شروع کرده است.
این آبشار در تاسیسات زیرزمینی نطنز نصب شده بودند. علاوه بر این، ایران در سال گذشته غنیسازی اورانیوم با غنای 60 درصد را با همین سانتریفیوژهای پیشرفته در طبقه فوقانی نطنز آغاز کرد و ماه گذشته هم دومین آبشار از سانتریفیوژهای آیآر-6 را در تاسیسات زیرزمینی فردو مورد بهرهبرداری قرار داد.
به سختی میتوان فهمید که چگونه میشود مواضع دوقطبی بین واشنگتن و تهران به خصوص در مورد تحقیقات آژانس از بین بروند، اما به نظر میرسد که همه طرفهای درگیر آمریکا، ایران و کشورهای اروپایی نمیخواهند فروپاشی مذاکرات را اعلام کنند.
تهران شرایط کنونی را بهترین وضعیت از احتمالات ممکن میداند، زیرا میتواند بدون اعمال فشار تازهای، به پیشرفت در برنامه هستهای خود ادامه دهد.
شرکای اروپایی نیز به نوبه خود درگیر بحران پیرامون اوکراین و مسائل اقتصادی داخلی هستند و به این ترتیب، مایل نیستند که پایان یافتن مذاکرات را اعلام کنند تا مجبور به مقابله با وضعیت وخیم احتمالی شوند.
دو شریک دیگر توافق هستهای روسیه و چین هستند که روابط این دو با تهران به نوعی «ماه عسل» آنهاست و نگرانی بابت پیشرفت ایران در برنامه هستهای ندارند و نمیخواهند دولت بایدن دستاوردی در این زمینه داشته باشد.
واقعیت بزرگ این است که اسرائیل(رژیم صهیونیستی) باید استراتژی فوری جدیدی را در مورد ایران تدوین کند.
اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مخالف بازگشت به توافق هستهای است، اما تاکنون هیچ جایگزین استراتژیک پایداری را برای مقابله با این وضعیت ارائه نکرده است.
یک توافق دوحزبی در آمریکا برای خودداری از مداخله در جنگهای «غیرضروری» به ویژه در غرب آسیا وجود دارد و در حال حاضر، منابع به سمت جنگ در اوکراین و آمادگی برای مقابله با چین هدایت میشوند. با توجه به این شرایط، احتمال ایجاد یک ائتلاف موثر علیه ایران کم است.