به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، پایگاه اطلاع رسانی دیسپچ در یادداشت تازه خود به‌قلم «اریک ادلمن» نوشت: «رجب طیب اردوغان» -رئیسجمهور ترکیه- همچنان عضویت فنلاند و سوئد در ناتو را گروگان خواستههای اعلام‌شده خود نگه داشته است.
او خواهان امتیازهایی از طرف دو کشور در مورد موضوعات مرتبط با تروریسم کرد است و یک برنامه اعلام‌نشده برای منحرف کردن ترکها از سوءمدیریت فاجعه بار اقتصادی، خشنود کردن ولادیمیر پوتین «رقیب» روسی و قرار دادن خود در مرکز توجه در اجلاس آتی مادرید دارد.
در پی تجاوز روسیه به اوکراین، حرکت سریع برای الحاق فنلاند و سوئد به ناتو با هدف مزایای ژئوپلیتیکی و نظامی که برای امنیت اروپا به همراه دارد، ضروری است. تقریباً مسلم است که جو بایدن، علی‌رغم میل باطنی باید درگیر شود و به همان اندازه احتمال دارد که در پایان روز، مخالفت‌های اردوغان تسکین یابد و روند گسترش ناتو به پیش برود.
اما آسیبی که اردوغان به جایگاه ترکیه در اروپا و منافع بلندمدت ژئوپلیتیکی آن وارد کرده، عمیق خواهد بود.
بحران سیاسی داخلی اخیر در سوئد و مصاحبه فوق‌العاده «سائولی نینیستو» -رئیسجمهور فنلاند- یکی از معدود دولتمردان اروپا با هر دیدگاه، این آسیب را تسکین می‌دهد.
مسیر سوئد به سمت نامزدی ناتو به اندازه فنلاند مستقیم نبود. علاوه بر این، وضعیت سیاسی در سوئد بسیار ناخوشایند بود؛ این کشور در پاییز با انتخابات روبرو است و در واقع، حزب سوسیال دموکرات حاکم بر سر عضویت در ناتو اختلاف داشت.
بحران اخیر دولت سوئد تقریباً هیچ ربطی به خواستههای ترکیه برای پیوستن به ناتو نداشت، بلکه ناشی از تلاش احزاب مخالف برای اجبار به رای عدم اعتماد به وزیر دادگستری و کشور به دلیل افزایش خشونت گروهی در سوئد بود.
نینیستو تصریح کرد که اگرچه فنلاند مایل است به نگرانیهای ترکیه در مورد تروریسم و حتی تحریم تسلیحاتی رسیدگی کند، استرداد افراد باید از طریق مجاری عادی قانونی رسیدگی شود.
جالب است که فنلاند و سوئد در 25 سال گذشته از قویترین حامیان ترکیه در اروپا بودهاند.
عضویت در اتحادیه اروپا هدف دیرینه دولت ترکیه بوده است که به درخواست اولیه این کشور در سال 1959 برای عضویت وابسته در آنچه در آن زمان جامعه اقتصادی اروپا نامیده میشد، باز میگردد.
لنگر انداختن ترکیه در ساختارهای اقتصادی اروپا برای تکمیل نقش مهم آن بهعنوان متحد ناتو نیز یکی از اهداف کلیدی دو حزبی سیاست اروپای آمریکا از طریق دولتهای ریاست جمهوری آیزنهاور تا کلینتون بوده است.