به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه مطالعات امنیت ملی (INSS) در مقاله تازه خود به‌قلم «سیما شاین» «الداد شویت» نوشت: چالش ناشی از چین و جنگ در اوکراین، موضوع ایران را در دستور کار جامعه بین‌المللی از جمله آمریکا قرار داده است.
در این میان، ایران به پیشبرد برنامه غنی‌سازی خود ادامه می‌دهد و در عین حال، ثبات منطقه‌ای را به چالش می‌کشد. دولت آینده اسرائیل در این شرایط چگونه باید عمل کند؟
در مواجهه با رکود مداوم در مذاکرات هسته‌ای، ایران همچنان به پیشبرد برنامه هسته‌ای خود و کمک‌های نظامی روسیه در جنگ با اوکراین ادامه می‌دهد.
در واکنش به تصمیم دیگری در ماه نوامبر توسط شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که از ایران خواست با آژانس همکاری کند و به سؤالات حل‌نشده پاسخ دهد، جمهوری اسلامی تصمیم گرفت یک سری اقدامات تشدیدکننده را انجام دهد.
از جمله، ایران برای اولین بار از آغاز غنی‌سازی اورانیوم تا 60 درصد در نیروگاه زیرزمینی فردو خبر داد.
در تأسیسات اصلی نطنز، جایگزینی سانتریفیوژهای قدیمی با سانتریفیوژهای پیشرفته در کنار اضافه شدن سانتریفیوژهای پیشرفته جدید ادامه دارد.
گسترش غنی‌سازی، ایران را قادر می‌سازد تا مقدار زیادی از مواد غنی‌شده را انباشته کند تا در صورت صلاحدید، بتواند ظرف مدت کوتاهی، چندین دستگاه هسته‌ای را تا سطح نظامی غنی‌سازی کند.
این موضوع بعد از دو سال کاهش نظارت پس از خروج آمریکا از برجام و تصمیم ایران برای خروج از پایبندی به پروتکل الحاقی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی صورت گرفت.
مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همچنین اعلام کرد که آرزوها و توانمندی‌های برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی در حال پیشرفت است.
و «آنتونی بلینکن» -وزیر امور خارجه آمریکا- هشدار داد که این کشور در مسیر تشدید تنش هسته‌ای قرار دارد.
«راب مالی» -فرستاده ویژه دولت آمریکا- در امور ایران نیز اعتراف کرد که جمهوری اسلامی فقط چند هفته تا توانایی دستیابی به مقدار کافی مواد شکافت‌پذیر برای تولید بمب فاصله دارد.
ایران همچنین قصد دارد کارخانه تولید پهپاد در خاک روسیه را احداث کند. به همین ترتیب، ظاهراً تأمین موشک با بردهای مختلف به روسیه در دستور کار این کشور قرار دارد.
ایران با این اقدامات ضمن تقویت روابط خود با محور شرقی روسیه و چین، جایگاه خود را در محور ضدغربی تثبیت کرده است.
در نشست اخیر وزرای خارجه ناتو در رومانی، «ینس استولتنبرگ» -دبیر کل این سازمان از ایران خواست از ارائه هر نوع سلاح به روسیه خودداری کند و برای اولین بار جمهوری اسلامی را به‌عنوان یک «مشکل» تعریف کرد.
ایران به‌نوبه خود به خطی ادامه می‌دهد که هدف آن رساندن این پیام روشن است که بازدارنده نیست و گام‌های تهاجمی و سرکشی برمی‌دارد.
این تحولات، دولت آمریکا و متحدان اروپایی آن را در نقطه عطفی در رابطه با ادامه سیاست خود در قبال ایران قرار می‌دهد.
برای اولین بار، پس از سال‌ها که موضوع هسته‌ای بر سایر موضوعات مرتبط با ایران اولویت داشت،
غرب مجبور به تدوین سیاستی می‌شود که مرتبط با کمک ایران به روسیه و سرکوب خشونت‌آمیز اعتراضات جاری توسط نظام باشد.
حتی اگر از نظر آن‌ها حل دیپلماتیک موضوع هسته‌ای همچنان در اولویت باشد، رفتار ایران در سایر حوزه‌ها، پیشرفت در این زمینه را بسیار دشوار خواهد کرد. در این شرایط، همه طرف‌ها و به‌ویژه واشنگتن، تقریباً غیرممکن بودن ادامه گفت‌وگو با نظام ایران را تأیید می‌کنند. در نتیجه، شانس بازگشت به توافق هسته‌ای در زمان کنونی بسیار اندک است.