به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه هادسون در یادداشت تازه خود به‌قلم «لوک کافی» نوشت:گروه کوچک اما رو به رشدی از مفسران وجود دارد که از آمریکا می‌خواهند به کمک‌های مالی و نظامی خود به اوکراینی‌ها پایان دهد.
برای اثبات ادعای خود، آن‌ها از استدلال‌های مشکوکی استفاده می‌کنند: اوکراین بسیار فاسد است.
نظارت کافی بر نحوه استفاده از کمک‌های آمریکا وجود ندارد، یا نباید «چک‌های سفیدی» در طول دوران سختی اقتصادی به اوکراین داده شود. همه این استدلال‌های گمراه‌کننده به طور کامل رد شده‌اند.
یکی از رایج‌ترین اعتراض‌ها به حمایت نظامی بیشتر از اوکراین این است که روسیه عامل پنهان‌کننده تهدید فوری‌تر ناشی از چین است.
این بحث مهمی بود که آستین دامر در مقاله‌ای برای «نشنال ریویو» در هفته گذشته مطرح کرد.
به گفته دامر، «واشنگتن با انتخابی بین اروپا و آسیا روبروست» و حضور نظامی آمریکا در اروپا و حمایت آن از اوکراین «موازنه نظامی رو به وخامت در آسیا را بیشتر تخریب می‌کند».
این رویکرد برای پیشبرد منافع آمریکا در خارج از کشور بیش از حد ساده و تقریبا مبتنی بر تنبلی و کاهلی است.
روسیه و چین ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند: آن‌ها دو روی یک سکه هستند. علاوه بر این، روسیه شریک چین در صحنه جهانی است. بسیاری از اهداف استراتژیک روسیه و چین همپوشانی دارند.
هر دو خواهان اروپای ضعیف و تجزیه‌شده هستند تا بتوانند از آن بهره برداری کنند. هر دو خواهان تضعیف اتحاد فراآتلانتیکی هستند تا جهان آزاد، تقسیم شده و آسیب‌پذیرتر شود.
به همین دلیل است که آنچه در اوکراین اتفاق می‌افتد، می‌تواند بر آنچه در هند و اقیانوس آرام اتفاق می‌افتد، تأثیر بگذارد.
اگر روسیه در اوکراین شکست بخورد یا تضعیف شود، چین به طور غیرمستقیم تضعیف می‌شود. پکن همچنین واکنش قدرت‌های غربی به تهاجم روسیه را از نزدیک زیر نظر دارد و نتایجی که می‌گیرد، می‌تواند برنامه‌های آینده‌اش برای تایوان را تغییر دهد.
اگرچه ممکن است هسته‌های برنامه‌ریزی نظامی مشترک روسیه و چین در پکن یا مسکو وجود نداشته باشد، در نهایت ساده‌لوحانه است که فکر کنیم این دو کشور نوعی تفاهم امنیتی متقابل ندارند.
از این گذشته، از آنجایی که روسیه بسیاری از نیروهای خود را که در حمله به اوکراین درگیر بودند از منطقه نظامی شرقی خود منتقل کرد، تعداد نیروهای روسی در مرز این کشور یا نزدیکی آن با چین به لحاظ تاریخی در سطح پایینی قرار دارد.
ولادیمیر پوتین بدون تضمین پکن مبنی بر رعایت تمامیت ارضی روسیه چنین اقدامی را انجام نمی‌داد.