به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه جروزالم پست مقاله‌ای به‌قلم «کاترین شکدم» منتشر کرده که در آن آمده است: تصمیم بلژیک در ماه ژوئن برای تصویب معاهده‌ای با ایران جهت تسهیل در انتقال مجرمان محکوم به کشورشان تا اندازه‌ای سر و صدا به پا کرد و مشکل واقعی مربوط به تروریسم را در کانون توجه قرار داد.
بلژیک و ایران بنابر این معاهده متعهد می‌شوند به این که بازگشت زندانیان را تسهیل کنند و به این زندانیان اجازه داده می‌شود تا مابقی دوران محکومیت خود را در کشور خودشان بگذرانند یا این که تصمیم‌گیری در این زمینه به عهده هر کدام از این دو کشور گذاشته شود.
«اسدالله اسدی» دیپلمات ایرانی متهم به طراحی بمب‌گذاری در فرانسه علیه مخالفین ایرانی است و بنابر این توافق، او می‌تواند به ایران بازگردانده شود و مورد عفو قرار بگیرد و هم‌چون یک قهرمان با او برخورد شود.
آیا ما به اندازه کافی به ساز جمهوری اسلامی نرقصیده‌ایم؟
تلاش‌های سیستماتیک ایران برای دور زدن تحریم‌ها نشان می‌دهد که دولت آن با حسن‌نیت رفتار نمی‌کند و مهم‌تر از همه این که، چرا ما باید عقب‌نشینی کنیم؟
ضعف جمعی ما در برابر تسلیم‌ناپذیری دیکتاتوری ایران تنها باعث شده تا عقیده ایدئولوگ‌های آن تقویت شود و گمان کنند به این که غرب ضعیف و فروتن شده است.
موضع بلژیک در برابر باج‌خواهی ایران نشانه‌ای از گرایش غرب به خودزنی سیاسی است. گذشته از این، باید بپذیریم که تروریسم در خلا رخ نمی‌دهد بلکه نمودی از یک جنبش سیاسی است مانند اسلام‌گرایی. ناتوانی ما از به راه انداختن یک استراتژی قدرتمند ضد تروریسم باعث می‌شود که ما در معرض چنین ملعبه‌های خامی قرار بگیریم.
غرب ترس از این دارد که ممکن است هرگونه اعمال قدرت یا درخواست پاسخ‌گویی، به اشتباه تعبیر به نواستعمارگرایی شود و رد کردن افراط‌گرایی اسلامی دلیلی دانسته شود به این که جهان یهودی-مسیحی مخالف اسلام و مردم آن قرار گرفته است.
سخن گفتن علیه اسلام‌گرایی دفاع از حق مسلمانان برای آزادی دینی در هر جایی است، صرف‌نظر از این که چه مکتب فکری دارند. اسلام‌گرایان می‌خواهند اسلام را به حدی نفرت‌انگیز تقلیل دهند و سکوت جمعی ما باعث می‌شود این برنامه‌های فرقه‌ای تقویت شوند.
تهران حامی تروریسم است و مدت‌ها است با ادعای به این که اهداف مشروعی دارد از تروریسم حمایت مالی می‌کند و با طرح جاه‌طلبی‌ها و این که به دنبال آزاد کردن جهان اسلام است، از وفادارنش می‌خواهد از زور علیه ظالمان غربی استفاده کنند بدون توجه به این به چه روشی این کار را انجام می‌دهند.
«عبدالله عبدالرئوف» -رییس یک جریان تروریستی- است که در بریتانیا زندانی شده است و از سلول زندانش باعث افراطی شدن سلمان عابدی شد و عابدی همان کسی است که به بمب‌گذاری در ورزشگاه منچستر 02 آرنا کمک کرد. حالا عبدالرئوف می‌تواند آزاد شود زیرا قرار است در مقابل هیئت آزادی مشروط حاضر شود.
«مسیح علی‌نژاد» به خاطر کارزارش علیه حجاب اجباری ایران شهرت یافته و اوایل این ماه در آمریکا توسط یکی از هواداران نظام تحت نظر بود و تا آستانه خانه‌اش تعقیب می‌شد.
امروز خبرهایی از ورود «ابراهیم رئیسی» به نیویورک شنیده می‌شود. او جنایتکار جنگی و متهم به ارتکاب جنایت علیه بشریت است.
از آنجایی که بعید است دولت‌های ما دچار نقصان حافظه شده باشند، باید نتیجه گرفت که یا بی‌توجهی یا ترس است که باعث شده ما خود را در موقعیتی ناپایدار قرار دهیم.