به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه اکونومیست در مقاله‌ای نوشت: دستور «هری ترومن» -رئیس‌جمهور وقت آمریکا- در اوایل دهه 1950 به ناوگان هفتم نیروی دریایی برای دفاع از تایوان در برابر تهاجم چین کمونیست به رهبری «مائو تسه‌تونگ» اولین مورد از رویارویی‌های نظامی بر سر تایوان بود که روابط پکن و واشنگتن را مشخص کرد و پیامدهایی برای جهان به همراه داشت.
چهارمین بحران از این دست، هفت دهه بعد در حال آشکار شدن است و این بار با سفر نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان تهران، به تایوان در 2 و 3 آگوست اتفاق افتاد.
چین اعلام کرد که سفر پلوسی یک اقدام «غیرمسئولانه و به‌شدت غیرمنطقی» بود. دیپلمات‌های آن آمریکا را متهم کردند به اینکه تعهداتی را نقض کرده که با به رسمیت شناختن جمهوری خلق چین در سال 1979 به عهده گرفته بود.
بنظر می‌رسد که واکنش چین تا اینجای کار متمرکز بر تبلیغ نارضایتی عمیق و توانمندی‌های جدیدش بوده، در حالی که سعی می‌کند از جنگ فاصله بگیرد.
پس، اقدامات متقابل چین احتمالا در جبهه‌هایی مختلف در هفته‌ها، ماه‌‌ها یا سال‌های آینده ادامه خواهند داشت. احتمالا این اقدامات شامل تحریم‌های اقتصادی بیشتر علیه حزب حاکم دموکرات پیشرو در تایوان خواهند بود.
از زمان به قدرت رسیدن شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین در سال 2012، او نوعی ملی‌گرایی آتشین را برانگیخته و نسبت به هر رهبر دیگری بعد از زمان مائو بر بازپس‌گیری تایوان تاکید داشته است.
او این کار را مرتبط به هدف خود برای «جوان‌سازی ملی» چین تا سال 2049 کرده که صدمین سالگرد تاسیس این کشور خواهد بود.
در عین حال، مقامات چینی متقاعد شده‌اند که آمریکا طی سال‌های اخیر دائما به دنبال خشکاندن سیاست «چین واحد» این کشور بوده‌اند.
زمان دیدار پلوسی موقع بسیار حساسی بود. شی پیش از این و در سال جاری با مشکلات غیرمنتظره‌ای مواجه شده بود که شامل حمایت از روسیه بر سر اوکراین و حفظ استراتژی خود در زمینه کووید صفر با وجود رکود اقتصادی می‌شود.
بنظر می‌رسد رهبر چین احساس می‌کند فرصتی به دست آورده تا بتواند چندین هدف را به یک‌باره به دست بیاورد: اعمال قدرت در داخل، معکوس کردن جریان دخالت نزدیک‌تر آمریکا در تایوان، بازداشتن دیگر کشورها از مداخله و انجام بزرگ‌ترین تمرین نظامی به منظور حمله به این جزیره.
«جوزف وو» -وزیر خارجه تایوان- چین را متهم کرد که از سفر پلوسی به‌عنوان بهانه‌ای برای تمرین تهاجمی استفاده می‌کند که می‌تواند شامل حملات سایبری، دروغ‌پراکنی و فشار اقتصادی شود.
بودجه دفاعی چین در سال 1995 فقط دو برابر بودجه دفاعی تایوان بود، هرچند که چین جمعیتی نزدیک به 60 برابر تایوان داشت و هنوز نیز همین مقدار را دارد.
چین امروز تقریبا 20 برابر تایوان هزینه نظامی می‌کند. با این حال، آخرین مانورها هشداری بودند مبنی بر اینکه چین برای آسیب رساندن به تایوان راه‌های زیادی به جز تهاجم نظامی دارد و می‌تواند این کار را مخصوصا با محاصره اقتصادی انجام دهد.
این تمرین‌ها یادآور این نکته بودند که چگون چین می‌تواند تایوان را از واردات 60 درصد غذا و 98 درصد انرژی محروم کند. اقدامات بعدی چین احتمالا تا حدی بستگی به نحوه واکنش آمریکا و تایوان دارد.