به‌گزارش مرکزمطالعات سورین، روزنامه آسیا تایمز در مقاله تازه خود به‌قلم «جیمز جانسون» نوشت: دولت آمریکا که مدت‌هاست طرف‌دار پیشرفت فناوری برای اهداف نظامی‌اش بوده است.
هوش مصنوعی را کلیدی برای نسل بعدی ابزارهای جنگی می‌داند.
چندین سرمایه‌گذاری اخیر و ابتکارات پنتاگون نشان می‌دهد که رهبران نظامی نگران همگام‌شدن با چین و روسیه و پیشی‌گرفتن از آن‌ها هستند، دو کشوری که دستاوردهای بزرگی در توسعه سیستم‌های هوش مصنوعی دارند.
سلاح‌های مجهز به هوش مصنوعی شامل سیستم‌های شناسایی هدف، سلاح‌های هدایت‌شده توسط هوش مصنوعی، حملات سایبری و نرم‌افزارهای دفاع سایبری هستند که بدون دخالت انسان اجرا می‌شوند.
جامعه دفاعی آمریکا در حال درک این موضوع است که هوش مصنوعی به‌طور قابل‌توجهی، اگر نگوییم به‌طور کامل، تعادل قدرت نظامی جهان را تغییر خواهد داد.
نگرانی ما بیشتر از زاویه نظامی است. دستیابی به قدرت حقیقی هوش مصنوعی در صنعت نظامی می‌تواند مانند یک انقلاب متحول‌کننده در این زمینه باشد و بسیاری این موضوع را به‌خوبی می‌دانند.
بیشتر از آنچه که به نظر می‌رسد کشورهای دیگر در پی استفاده از این قدرت هستند و با فعال کردن پتانسیل حقیقی قدرت هوش مصنوعی می‌توان به‌شکل گسترده‌ای در بسیاری از جنبه‌ها بخصوص در مواردی که نیروی انسانی زیادی برای محاسبات یا خلبانی نیاز است، صرفه جویی کرد.
با پیچیده‌تر شدن فناوری‌های چین و روسیه، سلطه آمریکا بر نوآوری و توسعه فناوری و همچنین قدرت و نفوذ اقتصادی جهانی را تهدید می‌کند.
رهبران نظامی آمریکا تهدید جهانی را از دو منبع اصلی می‌بینند: چین که درحال‌رشد و جاه‌طلبی است و روسیه‌ای که یک مهاجم روبه‌زوال است.
روی‌هم‌رفته، این نیروها ثبات جهانی را به چالش می‌کشند و بسیار مهم است که قبل از رخداد یک انقلاب بزرگ در این کشورها و استفاده از قدرت حقیقی هوش مصنوعی در صنعت نظامی، آمریکا به آن دست پیدا کند.
ماهیت تهدید هوش مصنوعی را می‌توان به شکل‌های متعددی توصیف کرد؛ ی
ک گزارش نشان می‌دهد که پنتاگون در سال 2018 اشاره کرد که پیشرفت‌های فناوری می‌تواند انواع تهدیدات پیش روی آمریکا را تغییر دهد که ممکن است شامل سلاح‌های فضایی، موشک‌های بالستیک دوربرد و سلاح‌های سایبری باشد و هوش مصنوعی مهمترین موضوع مطرح‌شده در این گزارش و اشارات است.
تجزیه‌وتحلیل ماه فوریه 2019 هشدار داد که سرمایه‌گذاری‌های چین در سیستم‌های هوش مصنوعی ارتش خود (به‌ویژه سیستم‌هایی که از قدرت روباتیک، خودمختاری، مهمات دقیق و جنگ سایبری پشتیبانی می‌کنند) تهدیدی برای پیشی‌گرفتن از آمریکا است.
سازمان‌های دولتی چین از نزدیک با کسب‌وکارهای غیرنظامی این کشور همکاری می‌کنند تا از پیشرفت‌های تکنولوژیکی در حال تغییر سریع مطلع باشند و به‌سرعت بتوانند توازن پیشرفت را به‌شکل کاملاً موازی در حوزه هوش مصنوعی و صنعت نظامی طی کنند.
علاوه بر این، برخی از پروژه‌های چینی و روسی سیستم‌های هوش مصنوعی نظامی را توسعه داده‌اند که به‌طور خاص هدف آن‌ها نقاط ضعف فناوری آمریکا است
. به‌عنوان‌مثال، انبوهی از پهپادهای مجهز به هوش مصنوعی مسلح ممکن است سیستم‌های رایانه‌ای امنی را که کشورها برای کنترل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای خود به آن متکی هستند، شناسایی کرده و به آن‌ها حمله کنند.
اقدامات پنتاگون تاکنون عمدتاً بوروکراتیک بوده است تا اینکه ملموس باشد.
این سازمان یک سند استراتژی در سطح وزارت دفاع منتشر کرده است که اصول گسترده‌ای را برای توسعه و استفاده از هوش مصنوعی در جنگ‌های آینده بیان می‌کند.
ارتش یک مرکز مشترک هوش مصنوعی ایجاد کرده است که وظیفه آن تسریع در تحویل و پذیرش هوش مصنوعی است.
پروژه‌هایی با نام‌هایی مانند «The Third Offset» و «Project Maven» و «AI Next Campaign» حداقل بودجه را دارند.
رهبران جزئیات کمی منتشر کردند در مورد آنچه که واقعاً انجام خواهند داد چیز بسیار زیادی در دسترس عموم نیست، اما به‌نظر می‌رسد که سرمایه‌گذاری‌های بیشتری برای این پروژه‌ها باید صورت گیرد.
مورد مهمی که در اینجا مطرح است عملکرد شرکت‌های سیلیکون‌ولی است؛ پنتاگون واحد نوآوری دفاعی را با مجوز (برای دورزدن فرایند خرید نظامی دست‌وپاگیر) ایجاد کرده است.
این کار را برای هماهنگی با سیلیکون‌ولی و واردکردن فناوری‌های جدید برای استفاده نظامی با سرعتی بالاتر انجام داده است.
این واحد بحث‌هایی را در مورد پتانسیل ارتش چین برای دستیابی و استفاده از فناوری‌های طراحی‌شده توسط آمریکا ایجاد کرده است که منجر به ممنوعیت آمریکا برای تجارت با بسیاری از شرکت‌های فناوری چینی شده است.
بسیاری از کارشناسان پیشی‌گرفتن چین از آمریکا در توسعه و استفاده از هوش مصنوعی را ممکن می‌دانند.
بااین‌حال، چین از چندین جهت از آمریکا عقب‌تر است.
آمریکا بزرگ‌ترین بودجه اطلاعاتی جهان را دارد. محبوب‌ترین شرکت‌های سخت‌افزار، نرم‌افزار و فناوری و پیشرفته‌ترین قابلیت‌های جنگ سایبری، تهاجمی و تدافعی به آمریکا تعلق دارد، اما با این حال در این زمینه هنوز در یک رقابت تنگاتنگ برای حفظ برتری خود قرار دارد.
من و سایر کارشناسان انتظار داریم که این مزایا رهبری تکنولوژیک آمریکا را در حال حاضر، حداقل (اما شاید نه برای همیشه) حفظ کند و آمریکا در آینده نزدیک بتواند با دستاوردهای عظیمی یک اختلاف فاحش در این زمینه ایجاد کند.