به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در مطلب تازه خود به‌قلم «پل آر پیلار» نوشت: در اجلاس هفته گذشته در جده، بایدن تلاش کرد تا به مخاطبان خود در مورد توجه آمریکا به غرب آسیا اطمینان دهد و گفت: «ما در منطقه شما را تنها نمی‌گذاریم و فضا را برای چین، روسیه یا ایران خالی نمی‌کنیم».
سفربایدن به غرب آسیا مملو از خصومت نسبت به ایران بود، از جمله اینکه بایدن در مورد تمایل خود برای استفاده از نیروی نظامی علیه این کشور صحبت کرد. موضوع اصلی این سفر، ترویج روابط آمریکا بین اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و کشورهای عربی خلیج‌فارس بود.
یکی از راه‌های واکنش این کشور، متحد شدن با قدرت‌های خارجی است که خودشان دشمن آمریکا به شمار می‌روند.
ایران طی چند سال گذشته به‌رغم کمبود پیوندهای ایدئولوژیک یا فرهنگی یا ارزش‌های مشترک، روابط اقتصادی و امنیتی خود با چین را به‌طور چشمگیری افزایش داده است.
ایران در حال پیوستن به سازمان همکاری شانگهای است. ولادیمیر پوتین در آستانه سفر بایدن، این لحظه را برای سفر به تهران، برای تقویت روابط بین روسیه و ایران انتخاب کرد.
این موازنه ممکن است کشورهایی را گرد هم آورد که در فاصله‌های بسیار دور از یکدیگر زندگی می‌کنند و وجه اشتراک چندانی، فراتر از خصومت و تحریم‌های آمریکا ندارند؛ کشورهایی مثل روسیه و ونزوئلا که فراتر از مسائل نفتی متحد شده‌اند.
در برخی موارد، ائتلاف‌هایی که مبتنی بر خصومت مشترک از جانب آمریکاست، بر خصومت تاریخی مهم بین خود متحدان غلبه می‌کند. این در مورد روابط روسیه و چین صادق است، به‌رغم این پیشینه، نیاز درک‌شده برای مقابله با آمریکا باعث شده روسای جمهور چین و روسیه در اوایل سال جاری اعلام کنند که روابط بین دو کشور، بدون محدودیت، ادامه دارد.
وضعیت مشابهی بین روسیه و ایران با پیشینه تاریخی رقابت بر سر قلمرو و نفوذ بین امپراتوری دو کشور حاکم است.
روسیه و ایران امروز برای نفوذ در آسیای میانه و همچنین در جستجوی بازار نفت با یکدیگر رقابت می‌کنند. به‌رغم همه این‌ها، این واقعیت که هر دوی آن‌ها دشمن کاخ سفید محسوب می‌شوند، آن‌ها را گرد هم می‌آورد.