به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، مرکز دیفنس وان در مقاله‌ای به‌قلم «دانیل آر دپتریس» نوشت: بیش از یک سال است که آمریکا و ایران برای از سرگیری مذاکرات هسته‌ای توافق کرده‌اند، اما دیپلماسی بین این دو رقیب تاریخی قاچاقی زنده است.
مذاکره‌کنندگان آمریکایی و ایرانی از ماه مارس به این سو دور جدیدی از مذاکرات نداشته‌اند.
با به بن‌بست رسیدن مذاکرات، ایران تعداد بیشتری اورانیوم با کیفیتی بالاتر غنی‌سازی می‌کند و بیشتر از گذشته به سوخت هسته‌ای لازم برای تولید یک بمب نزدیک شده است.
عدم همکاری ایران باعث شده تا درخواست‌ها برای بیرون آمدن از مذاکرات تقویت شود، اما این کار ساده‌ای برای بایدن نیست. او نسبت به پیامدهای این کار به شدت فرد معقولی است.
هر نقشه دومی از نظر واشنگتن احتمالا بر محور اعمال تحریم‌های بیشتر بر صادرات انرژی ایران خواهد بود و شاید دولت بر این باور است که با قدرت شدیدتر و همکاری متحدان اروپایی و آسیایی خود، می‌تواند چنان ضربه‌ای به اقتصاد جمهوری اسلامی وارد کند که این کشور را مجبور به بازگشت به پای میز مذاکره کند.
شکی نیست که تحریم‌های بیشتر به کل درآمد ایران ضربه می‌زند، اما شدیدا بعید است که تهران را مجبور کند تا موضع خود را در مذاکرات نرم کند. ما نسبت به این امر آگاه هستیم، زیرا واشنگتن چهار سال گذشته را صرف اجرای دقیق این استراتژی کرده است.
با توجه به اینکه آمریکا دیگر یکی از طرف‌های برجام نیست، ایران تعهدات هسته‌ای خود را به راحتی زیر پا می‌گذارد، حتی در شرایطی که صادرات نفت این کشور طی سال‌های 2017 تا 2020 تا نزدیک به 80 درصد کاهش یافته بود.
ایران در برابر فشار آمریکا عقب‌نشینی نکرد و برعکس، ستیزه‌جو‌تر شد و نفت‌کش‌های غیرنظامی را تصرف و در آن‌ها خرابکاری نمود تا این پیام را برساند که اگر تهران نتواند نفت خام خود را صادر کند، رقبایش نیز نخواهند توانست.
عملیات‌های سایبری و دیگر اقدامات جاسوسی هم از دیگر گزینه‌ها هستند. اسرائیل(رژیم صهیونیستی) استاد عملیات‌های محرمانه است و برخی از آن‌ها را علیه برنامه هسته‌ای ایران اجرا کرده است.
درست همین ماه قبل بود که یک دانشمند ایرانی درگیر در برنامه موشکی این کشور در خارجه از خانه‌اش هدف گلوله قرار گرفت.
با این حال، عملیات محرمانه در بهترین حالت فقط یک تاکتیک تاخیری است. حالا کارخانه زیرزمینی غنی‌سازی در فردو مرکز برخی از پیشرفته‌ترین سانتریفیوژهایی شده که ایران ساخته است.
ایران در حال ساخت یک شبکه تونل جدید در جنوب مرکز اصلی غنی‌سازی خود در نطنز است که به گفته مقامات آمریکایی و با توجه به حملات قبلی، این تاسیسات جدید می‌تواند مستحکم باشد.
هرگونه حمله هوایی به سادگی پرواز چند عدد بمب‌افکن بی-1 در حریم هوایی ایران و بمباران چند ساختمان در اینجا و آنجا نیست. سامانه پدافند هوایی ایران هم باید تخریب شود و لازم است ساختارهای فرماندهی و کنترل مورد هدف قرار گیرند. در مورد پیروزی تبلیغاتی که روحانیون به دست می‌آورند نیز باید حرف زده شود.
ممکن است ایران در برابر حملات هوایی آمریکا دست به انتقام‌جویی بزند. این انتقام‌جویی می‌تواند شامل هر چیزی شود؛ از نیروهای نیابتی‌اش در غرب آسیا و فرمان دادن به آن‌ها برای هدف قرار دادن مراکز استقرار سربازان آمریکایی گرفته تا ایجاد اختلال در تنگه هرمز که یکی از مهم‌ترین نقاط حمل و نقل نفت خام در جهان است.
حق با آمریکاست که از تاکتیک‌های مذاکراتی ایران مایوس شود، اما رها شدن از این یاس استراتژی محتاطانه‌ای نیست و می‌تواند منجر به سناریوهایی شود که واشنگتن آماده مواجه با آن‌ها نخواهد بود.