به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال در یادداشتی به‌قلم «کان کافلین» نوشت: با افزایش تلاش‌های روسیه برای غلبه بر تأثیرات تحریم‌های غرب، رهبری آن تحت فشار است تا اتحادهای کنونی را تقویت نموده و همکاری‌های جدیدی ایجاد کند که می‌تواند به حفظ منافع این کشور کمک کند.
پنج ماه پس از حمله به اوکراین، این درگیری تأثیر عمیقی بر موقعیت روسیه در جهان داشته است، زیرا تلفات سنگین ارتش این کشور از نظر تجهیزات و نیروی انسانی به جایگاه مسکو به‌عنوان یک قدرت نظامی آسیبی جدی وارد کرده است.
تأثیر مخرب تحریم‌های غرب بر اقتصاد روسیه، این کشور را برای اولین بار از زمان انقلاب بلشویکی در سال 1917، مجبور به رفتن به زیر بار بدهی‌های بین‌المللی کرد.
البته میزان انزوای روسیه همچنان قابل بحث است. درست است که تنها چهار کشور بلاروس، اریتره، کره شمالی و سوریه در مخالفت با قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ماه مارس به مسکو پیوستند و 35 کشور از جمله چین و هند به این قطعنامه رای ممتنع دادند، اما در ماه‌های اخیر، «سرگئی لاوروف» -وزیر امور خارجه روسیه- در منطقه منا به شدت مورد استقبال قرار گرفت و جوکو ویدودو، رئیس‌جمهور اندونزی برای گفت‌و‌گو با ولادیمیر پوتین، از مسکو بازدید کرد.
با توجه به اختلاف جامعه بین‌المللی بر سر جنگ اوکراین، جای تعجب نیست که پوتین مشتاق تقویت اتحادهای کنونی روسیه است.
چنین اتحاد‌هایی می‌تواند به روسیه برای دور زدن تحریم‌ها کمک کند. در این چارچوب، سفر پوتین به تهران، نشان‌دهنده تلاشی جسورانه برای تقویت اتحاد خود با نظامی است که تعهدی جدی به یک ایدئولوژی افراطی دارد.
البته به نظر می‌رسد تعامل با دولت‌هایی که دیدگاهی سکولارتر داشته باشند، برای روسیه دشوار باشد.
به‌رغم تفاوت‌های آشکار ایدئولوژیک و مذهبی، روابط روسیه و ایران در سال‌های اخیر بهبود یافته است. همکاری روسیه و ایران در مذاکرات هسته‌ای اکنون منجر به اتحادی عمیق‌تر میان دو کشور شده است.
در خلال اولین سفر پوتین به خارج از اتحاد جماهیر شوروی از زمان آغاز جنگ اوکراین، او از سوی ]آیت الله[ خامنه‌ای به دلیل تسلیم نشدن در برابر فشار غرب مورد ستایش قرار گرفت. به هر حال، این دیدار پوتین، احتمالا منجر به افزایش همکاری میان دو کشور در موضوعاتی فراتر از جبهه هسته‌ای خواهد شد.