به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در گزارش خود به‌قلم «مارگاریتا کونائف» و « پولیا بلیکاووا» نوشت: در سال 2014، زمانی که نیروهای روسیه وارد شبه جزیره کریمه شدند، با مقاومت بسیار کمی روبرو شدند. ارتش اوکراین ضعیف، کم آموزش و فاسد بود.
با فرض اینکه ارتش اوکراین جنگ زیادی انجام نمی‌دهد، روسیه یک حمله چند جانبه را انتخاب کرد که از مکان‌های متعددی در روسیه، بلاروس پیشروی می‌کرد.
همانطور که پوتین کشف کرد، ارتش اوکراین در طول هشت سال گذشته، به لطف تلاش‌های فشرده برای سازمان‌دهی مجدد و اصلاحات و میلیاردها دلار کمک امنیتی غرب، دستخوش تحولی اساسی شده است.
ارتش اوکراین نیز به لطف هجوم گسترده کمک‌های نظامی غرب، تجهیزات خود را به شدت ارتقا داده است. از سال 2014، آمریکا بیش از 6.1 میلیارد دلار کمک امنیتی به کی‌یف ارائه کرده است.
علاوه بر سخت افزار، نیروهای اوکراینی از سال‌ها آموزش ناتو و آمریکا نیز بهره برده‌اند. ارتش اوکراین همچنین سیستم فرماندهی و کنترل پیچیده‌تری را اتخاذ کرده و یک لشکر افسران حرفه‌ای با الگوبرداری از آمریکا ایجاد کرده است.
اوکراینی‌ها یک مزیت دیگر هم دارند: از آنجایی که برای ادامه استقلال کشورشان در حال جنگیدن هستند، انگیزه بالایی دارند و یکپارچه هستند.
کرملین توانایی‌های ارتش اوکراین را به شدت دست کم گرفته بود. اما تمرکز جنگ اکنون به شرق اوکراین معطوف شده است.
علیرغم انتظارات برعکس، ارتش اوکراین سقوط نکرده است و جنگ علیه روسیه به یک شورش تبدیل نشده است.
در ماریوپول، نیروهای اوکراینی نتوانستند تهاجم روسیه را دفع کنند، اما با این وجود، از تاکتیک‌های دفاع شهری برای رد پیروزی روس‌ها استفاده کردند.
برای پیروزی در دونباس، اوکراینی‌ها احتمالا باید به یک مبارزه معمولی‌تر در زمین باز روی آورند، جایی که ممکن است آسیب پذیرتر باشند.
اعداد همچنین برای طرف اوکراینی مهم است. یک نیروی کوچک، مجهز و با انگیزه بالا می‌تواند از یک شهر در برابر یک نیروی تهاجمی بسیار بزرگتر دفاع کند و حتی پیروز شود.
جنگ در دونباس در حال شکل‌گیری است تا یک جنگ عمدتاً متعارف باشد. اگرچه این محیط عملیاتی جدید در شرق، روسیه و اوکراین را مجبور می‌کند تا استراتژی‌های خود را تنظیم کنند، اما برابری قدرت، در این مورد، به نفع یک پیروزی سریع نیست.
جنگ در دونباس احتمالاً وحشیانه خواهد بود، اما سریع نخواهد بود و ممکن است تعیین‌کننده نباشد.