به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه آسیا تایمز در مطلب تازه خود به‌قلم «استیفن براین»نوشت: بدون برخی موارد احتمالی پیش‌بینی‌نشده، برای مدتی آینده جنگی در اروپا، فراتر از اوکراین رخ نخواهد داد.
با این حال، این پیش‌بینی مبتنی بر توانایی ناتو برای جلوگیری از حمله آینده روسیه است. قابلیت بازدارندگی ناتو، با توجه به جنگ اوکراین، در معرض تردید فزاینده‌ای است.
اگر ناتو نتواند اطمینان به دفاع خود را بازگرداند، این سازمان باید با روس‌ها معاملاتی انجام دهد که نقشه استراتژیک اروپا را تغییر دهد.
همان‌طور که اوضاع اکنون پیش می‌رود، ناتو یک اتحاد توسعه‌طلب است و نه یک اتحاد دفاعی همان‌طور که در ابتدا تصور می‌شد.
تغییر موضع سازمان پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به وجود آمد. سیاست‌گذاران تصمیم گرفتند پوشش ناتو را به کشورهای بالتیک و اروپای شرقی گسترش داده و منطقه امنیتی ناتو را به‌طور جدی توسعه دهند.
این یک تصمیم جسورانه بود که بر اساس روسیه بسیار ضعیف و عمدتاً فقیر گرفته شده بود.
در طی نزدیک به یک دهه، روسیه پس از فروپاشی شوروی تولید سلاح و مهمات را متوقف کرد، رهبری نظامی آن متلاشی شد و برنامه‌هایش برای سلاح‌های جدید کنار گذاشته شد، زیرا پولی برای تأمین مالی آن‌ها وجود نداشت.
یکی از دستاوردهای ولادیمیر پوتین در 17 سال قدرتش، معکوس کردن افول ارتش روسیه بود که آسان نبوده است. صنعت روسیه از مدرن شدن فاصله زیادی داشت.
رهبران نظامی در گروه اصلی هر چقدر هم که در کار اصلی خود خوب بودند، وظیفه مدیریت کارخانه‌هایی که توسط دولت اداره می‌شد را نداشتند.
روس‌ها در سازگاری بسیار کند بودند. در زمان جنگ دوم قره‌باغ در سال 2020، واضح بود که سخت‌افزار و تاکتیک‌های ارائه‌شده توسط روسیه ناکافی و شکست خورده بود.
ارمنی‌ها که عمدتاً از تجهیزات روسی استفاده می‌کردند، نیروهای خود را دیدند که توسط آذربایجان متلاشی شده‌اند.
یک عامل کلیدی در جنگ، معرفی پهپادهای مسلح و سرگردانی بود که برای نابودی پدافند هوایی، پست‌های فرماندهی و تجهیزات سنگین ارمنستان استفاده می‌شد.
در آغاز سال 2022، روس‌ها هنوز از سال 2020 درس نگرفته بودند. همچنین تاکتیک‌های خود را در مورد نحوه برخورد با سلاح‌های هوشمند از جمله موشک‌های ضد تانک و سامانه پدافند هوایی همراه تطبیق نداده بودند.
پهپادهای روسی که اولین بار در جنگ اوکراین دیده شد، ابتدایی و ضعیف بودند.
سربازان اوکراینی زره‌های روسی را جدا کردند و صدها نفر از آن‌ها را هنگام حرکت در جاده‌ها کمین کردند.
اوکراین با حمایت بسیاری از غرب در قالب تسلیحات هوشمند و اطلاعات بی‌درنگ، روس‌ها را عقب راند و شکست‌های جدی را به آن‌ها تحمیل کرد.
روسیه به نسل جدیدی از پهپادهای تهاجمی، توپخانه متمرکز و مین‌های پرتاب هوایی برای توقف ارتش اوکراین روی آورد.
روسیه استراتژی خونریزی از اوکراین را اتخاذ کرد، چیزی که مشاوران آمریکایی و اروپایی اوکراین به درستی محاسبه نکردند که به 9 تیپ اوکراینی برای حمله به دفاع روسیه در منطقه زافوریز آموزش دادند.
خونریزی اوکراین، حداقل تاکنون، نشان داده است که ایده‌های نظامی ناتو معیوب و قدیمی هستند. به‌طور عینی، تلفات عظیم تجهیزات و نیروی انسانی توسط اوکراینی‌ها در چارچوب ناتو قابل دوام نیست.
ناتو فاقد نیروهای مسلح آموزش‌دیده و تجهیزات رضایت بخش برای مقاومت در برابر ارتش مدرن روسیه در حمله است.
یکی از کلیدهای این معضل، توپخانه است. برنامه ریزان ناتو میزان مهمات مورد نیاز در پارادایم جنگی جدید که در اوکراین دیده می‌شود را پیش‌بینی نمی‌کردند.
اروپا و آمریکا برای حمایت از جنگ، گلوله‌های توپخانه دوربرد، عمدتاً 155 میلی‌متری را به اوکراین رسانده‌اند. این منابع بسیار کمتر از مقدار مورد نیاز است.
روس‌ها و ناتو هر دو کمبود را تجربه می‌کنند، اما کمبود ناتو بسیار مهم‌تر از روسیه است.
امروزه حتی پس از افزایش عرضه گلوله، ناتو قادر نخواهد بود بیش از 163 هزار گلوله در ماه تولید کند، در حالی که روس‌ها احتمالاً پتانسیل تولید بیش از 350 هزار گلوله در ماه را دارند.
آمریکا به انبار گلوله‌های 155 میلی‌متری خود در کره و اسرائیل حمله کرد که هر 2 حرکت بسیار خطرناکی بود.
اگر کیم جونگ اون یک جنگ متعارف را در شبه‌جزیره آغاز کند، آمریکا چیزی برای دفاع از کره جنوبی باقی نگذاشته است. کره شمالی توپخانه و گلوله‌های فراوانی دارد در حالی که کره جنوبی به اندازه کافی ندارد.
تصمیم برای گرفتن 300 هزار گلوله 155 میلی‌متری ذخیره‌شده در اسرائیل و ارسال آن‌ها به اوکراین نیز تصمیم بدی بود، زیرا اسرائیل چیزی بیشتر از ذخایر جنگی خود باقی گذاشت.
با جنگ در غزه و شمال علیه حزب‌الله، اسرائیل نیاز فوری به گلوله‌های 155 میلی‌متری از سوی آمریکا داشت و این نیاز به تدارکات تحت تأثیر قابل‌توجهی دارد که قرار بود به اوکراین برود.
روس‌ها نیز کمی احساس خطر کردند و به دوستان خود در کره شمالی و ایران روی آوردند.
هر دو گلوله‌های 152 میلی‌متری (در واقع 152.4 میلی‌متر) برای هویتزرهای یدک کش و خودکششی روسی تولید می‌کنند. به‌سختی می‌توان اعداد واقعی ارائه‌شده را به دست آورد.
یک گزارش حاکی از آن است که کره شمالی در حال حاضر 500 هزار گلوله ارسال کرده و ممکن است تا 2 میلیون گلوله به روسیه ارسال کند.