به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه واشنگتن در یادداشت تازه خود به‌قلم «بلال وهاب» «سلین اویسان» نوشت: اوایل روز 21 نوامبر پس از اینکه نیروهای آمریکایی در پایگاه هوایی الاسد مورد حمله قرار گرفتند.
یک فروند جنگنده «ای‌سی-130» به عناصر شبهه‌نظامی عراقی در نزدیکی بغداد حمله کرد که آخرین مورد از یک تبادلات آتش از زمان وقوع جنگ غزه بوده است.
هم دولت بایدن و هم شبهه‌نظامیان مورد حمایت ایران عمداً دامنه مرگ‌بار حملات خود را تاکنون محدود کرده بودند و به نظر می‌رسد که حمله امروز به‌جای تشدید، پیام‌رسانی و بازدارندگی داشت.
با این حال، وضعیت هنوز هم خطر قابل‌توجهی برای انفجار یک جنگ را دارد، چه عمداً یا چه به دلیل آتش‌سوزی اشتباه یا سایر محاسبات اشتباه، این امکان وجود دارد به یک واقعیت وحشتناک تبدیل شود.
حملات روزانه و همچنین پویایی پیچیده سیاسی داخلی در پشت پاسخ عراق به جنگ حماس و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) این مشکل را برجسته می‌کند و بسیاری از بازیگران رقیب به‌دنبال بهره‌برداری از این درگیری به‌گونه‌ای هستند که جایگاه خود را بدون به خطر انداختن خودشان ارتقا دهند.
بسیاری از شبهه‌نظامیان شیعه بخشی از دولت کنونی عراق هستند؛ آن‌ها مانند بسیاری دیگر از شبهه‌نظامیان شیعه در غرب‌آسیا، خود را بخشی از «محور مقاومت» ضد آمریکایی و ضد اسرائیلی ایران اعلام کرده‌اند.
از تاریخ 18 اکتبر، دقیقاً یک روز پس از انفجار بیمارستان الاهلی غزه، اعضای «مقاومت» بیش از 60 حمله پهپادی و موشکی علیه اهداف آمریکایی در عراق و سوریه انجام داده‌اند.
مهم‌تر از همه، شبهه‌نظامیان کتائب حزب‌الله و کتائب سید‌الشهداء که توسط آمریکا تروریست اعلام شده‌اند، معتقدند که حمله بیشتر به اهداف آمریکایی راهی مؤثر برای برتری بر رقبایشان است.
این تروریست‌ها در حال حاضر نیاز به یک منبع تغذیه بسیار بزرگ دارند که ایران برای آن‌ها فراهم کرده است.
از طرف دیگر نیز می‌توان گفت شاید واشنگتن نیز اخیراً معافیت‌هایی را صادر کرده است که به دولت اجازه می‌دهد گاز طبیعی و برق ایران را خریداری کند.
این‌ها تمدید معافیت‌های موجود است که بر اساس آن بغداد می‌تواند معاملاتش را با یک حساب ایرانی در بانک تجارت عراق انجام دهد.
مبلغ انباشته از زمان اعمال تحریم‌های مربوطه نزدیک به 10 میلیارد دلار است و اینکه آیا ایران مجاز به دسترسی واقعی به وجوه سپرده شده خواهد بود یا نه، داستان متفاوتی است.
هماهنگی کامل با کشورهای اروپایی در این زمان کاملاً حیاتی است؛ پایگاه‌های عراقی که هدف قرار گرفته شده‌اند شامل نیروهای دیگر کشورهای عضو ائتلاف ناتو نیز می‌شوند؛
مانند نیروهای ویژه فرانسوی که تنها چند هفته پیش در عملیاتی علیه عناصر داعش به طرز غم‌انگیزی کشته شدند.
علاوه بر این، برخی از کشورها سفارتخانه‌های فعالی در تهران دارند و دسترسی بیشتری به شخصیت‌های کلیدی تشکیلات حامی ایران دارند که می‌توان از آن‌ها برای تکمیل پیام‌های دیپلماتیک و بازدارنده واشنگتن استفاده کرد.
به‌عنوان مثال، در طول بحران کنونی، فرانسه علناً از طریق تعامل با حزب‌الله، نماینده اصلی در «محور مقاومت» ایران، اقداماتی را انجام داده است.
با این حال، در نهایت، عمل‌گرایی و خویشتن‌داری که توسط بازیگران مختلف عراقی به نمایش گذاشته شده است، نباید چیزی بیش از تاکتیکی جنگی و کوتاه‌مدت تلقی شود.
هدف استراتژیک اصلی واشنگتن تقویت دولت عراق و تضعیف شبهه‌نظامیان است و باید در این راستا قدم بردارد.