به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه کی‌یف پست در مقاله‌ای به‌قلم «ریچارد گلدبرگ» نوشت: بریتانیا، فرانسه و آلمان تنها 6 هفته با یک خیانت بزرگ علیه اوکراین فاصله دارند.
قراردادی در شرف پایان است که اسلام‌گرایان رادیکالی تهران را قادر می‌سازد تا موشک‌های بالستیک خود را به روسیه برای استفاده علیه مردم اوکراین منتقل کنند.
«ولودیمیر زلنسکی» رئیس‌جمهور این کشور این قدرت را دارد که جلوی این اتفاق را بگیرد، اما برای انجام این کار، باید لندن، پاریس و برلین را تحت فشار قرار دهد تا تحریم‌های سازمان ملل (سازمان ملل) علیه ایران را بازگردانند.
قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد، تمامی قطعنامه‌های قبلی در مورد ایران را لغو و جایگزین کرد و تقاضای بین‌المللی برای توقف غنی‌سازی اورانیوم و ممنوعیت کامل آزمایش موشک‌های با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای را حذف کرد.
همچنین یک جدول زمانی برای منقضی شدن سایر تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران ارائه کرد که به تحریم تسلیحات متعارف در اکتبر 2020 پایان داد و تحریم موشکی را در اکتبر 2023 پایان میدهد.
طی سال گذشته، ایران صدها پهپاد مسلح را برای استفاده در جنگ اوکراین به روسیه داده است. روسیه در حال حاضر پهپادهای ایرانی را نیز در داخل تولید می‌کند و فکر انتقال موشک‌های بالستیک کوتاه برد نیز اکنون در سر مسولان این جنگ است.
رهبران اوکراین ممکن است باور نداشته باشند که این محدودیت‌های سازمان ملل اهمیت زیادی دارند، اما دارند.
باور کنید یا نه، تبلیغات روسیه و ایران برای ادعای مشروعیت رفتار غیرقانونی خود به شدت به قوانین بین‌المللی متکی هستند.
به‌عنوان مثال انتقال پهپادهای ایرانی به روسیه را در نظر بگیرید. تهران و مسکو استدلال می‌کنند که تحریم تسلیحات متعارف سازمان ملل که در سال 2020 منقضی شده است، چنین انتقالی را مشروع میداند چه رسد به نقض تحریم موشکی ماه اکتبر که میتواند بشدت خطر آفرین باشد.
در ماه اکتبر، روسیه و ایران به غرب خواهند گفت: «اکنون که تحریم موشکی منقضی شده است، حتی آمریکا، اروپا و سازمان ملل باید بپذیرند که انتقال پهپادها و موشک‌ها کاملاً مجاز است.»
ایران از این زبان قانون گرایانه برای دفاع از رفتار خود در عرصه‌های دیگر نیز استفاده می‌کند. تهران امروز در اوج نقض آشکار توافق برجام است و روزانه اورانیوم بیشتری نزدیک به درجه تسلیحاتی تولید می‌کند، اما نظام اصرار دارد که رفتارش کاملاً مطابق با مفاد توافق و بخاطر خروج آمریکا از برجام است.
روسیه و ایران به‌دنبال کنار گذاشتن هنجارهای قدیمی بین‌المللی، به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که رفتار غیرقانونی خود را مشروعیت بخشد.
هدف آن‌ها ایجاد یک واقعیت پذیرفته‌شده جدید است که در آن استقلال کشورهای کوچکتر از جاه‌طلبی‌های امپراتوری بزرگتر تبعیت کند.
از این نظر، آن‌ها هم در جنگ زمینی و هم جنگ سیاسی در حال پیشروی هستند. در این صورت حفظ و بازگرداندن تحریم تسلیحاتی متعارف یک پیروزی بزرگ برای اوکراین خواهد بود.
در صورتی که زلنسکی این درخواست را مطرح کند، ریشی سوناک، نخست‌وزیر بریتانیا، میتواند این کار را به تنهایی در عرض چند دقیقه انجام دهد.
اوکراینی‌ها حق دارند تعجب کنند که چرا این مسئله قبلاً انجام نشده است، در صورتی که دستیابی به آن به این آسانی است و ایران نیز به وضوح تعهدات خود در توافق هسته‌ای را نقض می‌کند.
پاسخ این است که، به‌رغم مشارکت ایران در ایجاد رعب و وحشت در مردم اوکراین، بسیاری در غرب هنوز در این توهم زندگی می‌کنند که ارائه مشوق‌هایی به نظام ایران، میتواند آن را به سمت میانه روی ترغیب کند.
برخی از دیپلمات‌های غربی نگرانند که یک بازگشت سریع از تحریم‌ها، چارچوب مماشات شکست خورده، اما ایده‌آلی که به ایران پول میدهد تا از آستانه هسته‌ای عبور نکند، به خطر می‌اندازد.
برای همین در ذهن اروپایی‌ها، حفظ رویای یک توافق هسته‌ای معیوب، ارزش قربانی کردن اوکراین را دارد.
کی‌یف چه به دلیل ناآگاهی و چه به دلیل اشتباه محاسباتی، به محیط خطرناک‌تری می‌رود که در آن تحریم‌های سازمان ملل بی سر و صدا به پایان می‌رسد و واردات روسیه از ایران نیز قدرت بیشتری میگیرد، اما هنوز زلنسکی گوش اروپا را دارد و اگر او تقاضای خود را به میز اروپا ببرد، ممکن است جواب آن را دریافت کند.