به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در یادداشت خود به‌قلم «لیانا فیکس» «مایکل کیماژ» نوشت: جنگ روسیه علیه اوکراین، رمز و راز ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه را به‌عنوان یک خودکامه دست‌نخورده از بین برده است.
پوتین ممکن است قبل از روز ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ بی‌وجدان و تهاجمی به نظر می‌رسید، اما از طریق تحرکات نظامی‌اش در سوریه، کریمه و فراتر از آن، می‌توانست یک استراتژیست توانا به نظر برسد.
سپس، در یک حرکت، ناتوانی خود را با حمله به کشوری که هیچ تهدیدی برای روسیه نداشت و با شکست مکرر در عملیات نظامی خود نشان داد.
آخرین نمونه آن شورش مسلحانه کوتاه‌مدتی است که «یوگنی پریگوژین» -رهبر مزدور- این آخر هفته انجام داد؛
چیزی که به‌تازگی عرفان استبدادی پوتین را تضعیف کرده است.
پوتین از ظهور پریگوژین حمایت کرد و علائم هشداردهنده در مورد واگنر، شرکت نظامی خصوصی خارج از کنترل پریگوژین را نادیده گرفت.
غرور و بلاتکلیفی پوتین داستان جنگ بوده است. آن‌ها اکنون داستان سیاست داخلی روسیه هستند.
انگیزه‌ها و مقاصد پریگوژین هرچه که باشد، شورش او آسیب‌پذیری شدید حکومت پوتین را آشکار کرده است:
تحقیر آن نسبت به مردم عادی. پوتین آن‌قدر باهوش بود که اجازه نداد جنگ بر مسکو و سن‌پترزبورگ تأثیر بگذارد یا بگذارد بر جمعیت نخبگان این شهرها تأثیر منفی داشته باشد.
بااین‌حال، زیرکی بسیار او یک جنگ انتخابی را بر جمعیت غیرنخبگان کشور تحمیل کرد. آن‌ها به یک مبارزه هولناک استعماری کشیده شده‌اند، بسیاری از سربازان هنوز نمی‌دانند برای چه می‌جنگند و می‌میرند.
اگر تحقیر پوتین و خشم سربازان روسی به هم نزدیک شوند و به نماد کشوری برسند که پوتین بر آن حکومت می‌کند، کرملین حتی بدون کودتا در کار با مشکل واقعی مواجه خواهد شد.
شورش پریگوژین ممکن است اولین چالش بزرگ برای دولت پوتین باشد، اما آخرین نخواهد بود.