به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه ناینتین فورتی فایو در یادداشت تازه خود به‌قلم «جیمز هلم» نوشت: مدت‌ها پیش بود که مشخص شد چین در مورد نیروی دریایی شیفته ایده‌های آلفرد تایر ماهان است.
در آن زمان این تصور خنده‌‌دار بود. امروزه این دیگر یک تصور رادیکال نیست. ایده‌های مربوط به سیاست و استراتژی مهم هستند.
ماهان از آمریکا خواست تا الگوی خود را بریتانیای کبیر قرار دهد. بر این اساس، او بخش بزرگی از کار سنگین خود را وقف کاوش کرد که چگونه یک کشور جزیره‌ای کوچک در سواحل اروپا بر امواج حاکم شده است.
نوشته‌های ماهان در خارج از کشور بسیار محبوب بود، به‌ویژه در میان قدرت‌های در حال ظهور که جاه‌طلبی‌های دریای آزاد را دنبال می‌کردند. امپراتوری ژاپن نیز یک مشتاق پرشور قدرت دریایی ماهانی بود.
استراتژیست‌های ژاپنی از نظر روحی به آثار ماهان وفادار بودند اما در عمل از آن‌ها بیگانه بودند.
اکنون که ایده‌های ماهانی در غرب اقیانوس آرام به مد بازگشته‌اند، بررسی این موضوع ارزشش را دارد.
سنجش اینکه چگونه حزب کمونیست چین و ارتش آزادی‌بخش خلق ممکن است آموزه‌های او را تفسیر کنند و آن‌ها را با شرایط استراتژیک منحصر به فرد چین تطبیق دهند، موضوع مهمی برای صلح و امنیت منطقه است.
مرور رویارویی ژاپنی‌ها با ماهان در آن زمان می‌تواند به ما اجازه دهد نگاهی اجمالی به آینده شرق آسیا داشته باشیم. همانطور که ممکن است ماهان پیشگویی کرده باشد، تلاش‌های ژاپنی‌ها برای به دست‌گرفتن فرماندهی دائمی اقیانوس آرام غربی نابود شد.
به طور خلاصه، رویارویی امپراتوری ژاپن با آلفرد تایر ماهان یک داستان هشداردهنده برای دوستان صلح و امنیت غرب اقیانوس آرام و برای خودِ چین است.
اکنون، چینِ کمونیست، ژاپنِ امپراتوری نیست. به‌عنوان مثال، این کشور از گسست شدید غیرنظامی-نظامی که نیروی دریایی و ارتش امپراتوری ژاپن را در یک مسابقه مرگبار بوروکراتیک در مقابل یکدیگر قرار داد و به نیروهای مسلح اجازه داد تا برای دولت مدنی سیاست‌گذاری کنند، رنج نمی‌برد.
استراتژی دریایی چین نمی‌تواند از چنگ رهبران حزب کمونیست چین فرار کند.
با این حال، بسیاری از عواملی که مقامات ژاپنی را از درک دقیق تئوری نیروی دریایی منحرف کردند و استراتژی دریایی ژاپن را تغییر دادند، می توانند امروز چین را تحت تأثیر قرار دهند.
عواملی مانند موانع زبانی، تمایل به یادگیری در مورد ماهان به‌جای خواندن و جذب مفاهیم او، تأثیر تاریخ ملی و سنت‌های استراتژیک، فیلترهای اعمال شده توسط ارتدوکس مارکسیست -لنینیست.