به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشنال اینترست درگزارش تازه خود به‌قلم «پاول هیر» نوشت: پس از نشست ماه آوریل «شی جین پینگ» -رئیس‌جمهور چین- با رهبران اتحادیه اروپا، «جوزپ بورل» -مسئول روابط خارجی اتحادیه اروپا- این رویداد را گفتگوی ناشنوایان توصیف کرد، زیرا شی تا حد زیادی موضوعی را که همتایان اروپایی خود می‌خواستند درباره اوکراین بحث کنند، نادیده گرفت.
با توجه به مطالب کوتاه منتشر‌شده توسط هر یک از طرفین، اولین دیدار دوجانبه آستین و وی چیزی بیش از تبادل نکات قابل پیش‌بینی گفت‌و‌گو بود.
نتیجه نهایی وی این بود که واشنگتن باید از حمله و سرکوب چین، مداخله در امور داخلی و آسیب رساندن به منافع آن دست بردارد. آستین با رد این انبوه شکایات، گفت که دو طرف باید «مدیریت مسئولانه رقابت و حفظ خطوط ارتباطی باز» را داشته باشند.
سیاستگذاران آمریکا اغلب تأکید کرده‌اند که «درست کردن سیاست چین» ابتدا مستلزم «درست کردن سیاست آسیایی» است.
اگرچه آستین گفت که آمریکا به دنبال «روابط یا درگیری» یا «جنگ سرد جدید» با چین نیست.
آن‌چه شگفت‌انگیزتر بود و تا حد زیادی مورد توجه قرار نگرفت، عناصر سخنرانی وی بود که از نظر ماهیت با سخنان آستین همپوشانی داشت و در نتیجه، حوزه‌های بالقوه‌ای را برای درک متقابل و حتی همکاری نشان می‌داد.
در مورد اخیر، وی اظهارات قاطعانه‌ای در مورد موضوع تایوان که در ماه‌های اخیر دو طرف را به خود مشغول کرده، بیان نمود.
وی مدعی شد که پکن، هنوز با بیشترین صداقت تمام تلاش خود را برای ایجاد اتحاد مسالمت‌آمیز انجام می‌دهد.
پکن به وضوح در تلاش است تا تأکید کند که در مورد تایوان دارای خطوط قرمز است و به واشنگتن و تایپه هشدار دهد که آن‌ها نباید به این خطوط قرمز نزدیک شوند.
محدودیت‌های آشکاری برای پتانسیل همگرایی منافع اهداف آمریکا و چین در شرق آسیا وجود دارد. اما اگر پکن و واشنگتن بتوانند آن را به رسمیت بشناسند، زمینه‌هایی نیز وجود دارد که به قول آستین، مسئولیت و اقدام مشترک فرصت‌ها و حتی ضرورت‌هایی را برای چندجانبه‌گرایی منطقه‌ای فراهم می‌کند که شامل مشارکت چین می‌شود.