به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه پولیتیکو در یادداشت تازه خود به‌قلم « نهال طوسی» نوشت: واشنگتن و تهران در آستانه احیای توافق هسته‌ای ایران هستند و با توجه به این موضوع است که حامیان و منتقدین این توافق آماده یک درگیری علنی می‌شوند.
این جریان یادآور مناقشه‌ای است که در سال 2015 و بر سر توافق اصلی رخ داد.
لابی‌گرها، فعالین، مقامات سیاست خارجی و قانون‌گذاران مثل هفت سال قبل از هر چیزی از افشاگری در رسانه‌های منتخب گرفته تا خرید تبلیغات و کارزارهای نامه‌نویسی استفاده می‌کنند تا نقطه نظرات خود را بیان کنند.
برای نمونه، جیمز ریش، سناتور جمهوری‌خواه ارشد از ایالت آیداهو در کمیته روابط خارجی سنا و از منتقدین این توافق است که در توییتی نوشت؛ ایران، جو بایدن را تحت فشار قرار می‌دهد تا شرایطی را بپذیرد که به آن اجازه می‌دهد «کار تسلیحات هسته‌ای را سرعت ببخشند.» شورای امنیت ملی کاخ سفید در اقدامی غیرمعمول و با توییتی توبیخ‌آمیز نوشت: «هیچ حقیقتی در این مورد نیست. ما هیچ‌گاه چنین شرایطی را نمی‌پذیریم.»
برای روشن شدن موضوع باید گفت که مذاکرات برای احیای توافق هسته‌ای 2015، می‌تواند ازهم فرو بپاشد یا به تعویق بیفتد. ایران برای انجام تغییراتی در نقشه راه جهت احیای این توافق فشار وارد می‌آورد و آمریکا نیز گزینه‌های موجود را سبک سنگین می‌کند.
اسرائیل کشور خارجی است که عمدتا در مخالفت با توافق هسته‌ای حرف می‌زند و مشاور امنیت ملی خود را هفته آینده به واشنگتن می‌فرستد تا نگرانی‌های مشخص کشورش را مستقیما به گوش کاخ سفید برساند. در عین حال، مقامات اسرائیل به رسانه‌ها روی می‌آورند تا بایدن و دستیارانش را به باد انتقاد بگیرند.
یکی از مقامات کاخ سفید به شرط ناشناس ماندن از موضوعات حساسی حرف می‌زد و روز جمعه گفت: «ما در حال گفت‌وگوهایی فشرده و مداوم با اسرائیلی‌ها در مورد ایران هستیم. هیچ حمایت‌کننده‌ای بزرگ‌تر از جو بایدن برای امنیت اسرائیل وجود ندارد.»
جی استریت یک گروه دسته چپی طرفدار اسرائیل است که برای احیای توافق هسته‌ای ایران فعالیت می‌کند و دیلان ویلیامز، معاون ارشد این گروه، گفت که از هر چیزی، از تماس‌های تلفنی گرفته تا تبلیغات در رسانه‌ها، در این کارزار استفاده می‌کنیم. هدف این کارزار عمدتا برخی از دموکرات‌های میانه‌رو است که از این توافق در سال 2015 حمایت نکردند و قانون‌گذاران جدیدی که هنوز موضع مشخصی ندارند.
مایکل سینگ، تحلیل‌گر موسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک گفت که چنین اتفاقاتی نسبت به سال 2015، حس بیشتری از واقع‌گرایی را به مباحث القا می‌کند، زیرا حامیان این توافق در آن زمان امیدوار به تغییر بزرگ‌تری در سیاست خارجی بودند.
سینگ با تردید طولانی‌مدتی که نسبت به این توافق دارد، گفت: «آنچه از دولت می‌بینیم، واقع‌گرایانه‌تر و قابل قبول‌تر است. من تصور می‌کنم که آن‌ها اشتیاق کمتری به آن دارند، اما چیزی که شما با صدای بلند خواهید شنید، این است که این تنها گزینه ماست.»
اوباما و دستیارانش در سال 2015 کمی عقب‌نشینی کردند و به رسانه‌های اجتماعی و سنتی یورش بردند تا چیزی را پیش ببرند که آن را بخشی از میراث سیاست خارجی خود می‌دانستند. این اقدام دولت شامل بیش از 100 مورد تعاملی شد که بین اوباما و قانون‌گذاران انجام گرفت.
قانون مصوب 2015 یکی از دلایل ورود کنگره به این مناقشات است، زیرا به کنگره مجوز بازنگری در هرگونه توافقی با ایران را می‌دهد. نام آن، قانون بازنگری توافق هسته‌ای ایران است.