به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه واشنگتن در یادداشتی به‌قلم «سابینا هنبرگ» «دیوید شنکر» نوشت: اگرچه شرکت‌کنندگان احتمالاً بیانیه‌های قوی در مورد ایران، تولید نفت و سایر موضوعات کلیدی صادر خواهند کرد، اما بعید است که لفاظی‌های آن‌ها منجر به تغییر سیاست اساسی یا حل اختلافات داخلی شود.
در تاریخ 1 تا 2 نوامبر، مقامات در الجزیره برای اولین اجلاس اتحادیه عرب از زمان شروع همه‌گیری کووید-19 گرد هم می‌آیند.
جلسات این سازمان به‌ندرت باعث ایجاد سرفصل‌ها و نتایج بسیار کمتری می‌شود و بعید است که گردهمایی بعدی از این روند منحرف شود.
در غیاب دستاوردهای ملموس، این رویداد احتمالاً با برجسته کردن اختلافات سیاستی بین دولت‌های عربی، به‌ویژه اگر همه سران کشورها در آن شرکت نکنند، منعکس‌کننده رویدادهای قبلی خواهد بود.
آخرین گردهمایی اتحادیه عرب، کنفرانس وزیران بود که در ماه سپتامبر در مقر این سازمان در قاهره تشکیل شد.
وزرای خارجه شرکت‌کننده در این گردهمایی سه‌روزه موضوعات زیادی ازجمله قطعنامه‌های دائمی اصلاح‌شده در مورد مسائل فلسطین و درگیری‌های جاری در لیبی، سوریه و یمن را پوشش دادند.
به نظر می‌رسد الجزایر معتقد است که زمان نشان دادن اهمیت خود درصحنه منطقه‌ای و جهانی فرا رسیده است، همان‌طور که پیشنهاد الجزایر برای پیوستن به گروه بریکس در کنار برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی نشان می‌دهد.
به‌رغم تلاش الجزایر برای اتحاد، این نشست احتمالاً منعکس‌کننده پراکندگی و ناکارآمدی اتحادیه عرب است، به‌ویژه در مورد این موضوعات: در آغوش گرفتن اسد، دیپلماسی اتیوپی، اختلافات لیبی و شکاف الجزایر و مراکش.
درحالی‌که مشخصه اجلاس سران بیشتر واگرایی خواهد بود تا همگرایی، کشورهای عضو ممکن است بتوانند در مورد چند موضوع به اجماع کامل برسند: انتقاد ترکیه، مخالفت با ایران، تولید نفت و مسائل فلسطین.
در پایان، الجزایر قادر خواهد بود ادعا کند که صرفاً با میزبانی اجلاس، نقش محوری در تقویت وحدت اعراب ایفا می‌کند.
بااین‌حال، موفقیت واقعی این رویداد با تعداد سران کشوری که واقعاً نشان می‌دهند، سنجیده می‌شود.
با توجه به اختلاف افسارگسیخته بین اعضای لیگ و دورنمای افتضاحی که اختلافات آن‌ها در آینده نزدیک برطرف خواهد شد، اجلاس سران کشورهای عربی امسال احتمالاً بدون توجه و دستاوردهای اندک برگزار خواهد شد.