به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه استراژیست در مطلب خود به‌قلم «مندیس» «لاسژیکیف» نوشت: چین برای رقابت استراتژیک با آمریکا و تضعیف سیاست هند-اقیانوس آرام جو بایدن، بی سروصدا برنامه سیاست خارجی مخفیانه خود را در چهار مرز متفاوت اما مرتبط پیش برده است.
هسته اصلی طرح جامع پکن را می‌توان به‌عنوان استراتژی «اژدهای آبی» توصیف کرد که عمدتاً بین دو «ناو هواپیمابر غرق نشدنی» سریلانکا و تایوان لنگر انداخته است.
این طرح 3 توده آبی را در منطقه هند و اقیانوس آرام و سیستم‌های رودخانه‌ای اصلی در جنوب شرقی و جنوب آسیا که از هیمالیا سرچشمه می‌گیرند، هدف قرار می‌دهد.
اولین مرز در استراتژی مربوط به اختلافات ارضی بر سر تایوان و جزایر سنکاکو (که در ژاپن شناخته می‌شود) است.
در حالی که فعالیت‌های عملیاتی هوایی و دریایی این کشور در محاصره تایوان و منطقه بین تنگه ادامه دارد، چین در حال نفوذ به دریای چین شرقی و فراتر از آن در غرب اقیانوس آرام است.
چین که به‌طور فزاینده‌ای نظامی گرایانه است به وضوح نشان داده است که قدرت خود را به تایوان نشان می‌دهد و هم‌زمان پیامی را به آمریکا و ژاپن ارسال می‌کند.
با مسلح شدن دو ناو هواپیمابر و ناوگانی از کشتی‌ها و هواپیماهای مدرن، فشار تسلیم ناپذیر چین بر تایوان با تعهد شی جین پینگ به اتحاد مجدد استان جدا‌شده مرتبط است
دولت چین به صراحت اعلام کرده است که «اتحاد ملی تنها راه برای جلوگیری از خطر حمله و اشغال مجدد تایوان توسط کشورهای خارجی [و] خنثی کردن تلاش‌های نیروهای خارجی [یعنی آمریکا] برای مهار چین است».
رزمایش‌های مداوم نیروی دریایی و نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین، تشدید جنگ منطقه خاکستری پکن در تنگه تایوان و جزایر سنکاکو و حتی در مجاورت پایگاه‌های نظامی آمریکا در اوکیناوا و گوام است. استراتژی چین شامل عادی‌سازی ادعاهای ارضی پکن است.
مرز دوم پکن به جزایر مصنوعی نظامی‌شده آن در دریای چین جنوبی مرتبط است. با انتشار نقشه «استاندارد جدید» چین در ماه آگوست، پکن ادعا کرده است که پهنه وسیعی از آب‌ها و صخره‌های مورد مناقشه وجود دارد. کشورهای همسایه چین از جمله هند، فیلیپین و ویتنام از نقشه جدید خشمگین شدند.
در سال 2016، یک دادگاه داوری حکم داد که پکن «هیچ مبنای قانونی» برای «ادعای گسترده خود مبنی بر حاکمیت بر آب‌های دریای چین جنوبی» ندارد.
جامعه جهانی در آن زمان امیدوار بود که این احکام تاریخی، چین را مجبور به تجدید نظر در ادعاهای خود و احترام به قوانین بین‌المللی کند.
با وجود این احکام، نظامی‌سازی چین در دریای چین جنوبی ادامه دارد و قاطعیت فزاینده آن آمریکا را مجبور کرده است تا تلاش‌های خود را برای توسعه خنثی کند.
در حالی که آمریکا کنوانسیون سال 1982 سازمان ملل متحد در مورد حقوق دریاها را تصویب نکرده است، در عمل به عملیاتی کردن اصول کنوانسیون ادامه می‌دهد و معتقد است که همه کشورها [باید] از آزادی دریانوردی [و] استفاده قانونی از دریا برخوردار شوند.
سومین مرز اژدهای آبی چین با هند، سریلانکا و اقیانوس هند مرتبط است. پکن همچنان ادعا می‌کند که آکسای چین و آروناچال پرادش به‌عنوان قلمرو چین هستند.