به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، «النا ولیکانووا» مقاله‌ای در مرکز تحلیلی سیاست اروپا منتشر کردکه در آن آمده است: دادگاه کیفری بین‌المللی [ICC] ولادیمیر پوتین را مرد تحت تعقیب اعلام کرد.
او متهم به جنایات جنگی، به ویژه اخراج و انتقال غیرقانونی کودکان اوکراینی به روسیه است.
مغولستان به عنوان یکی از امضاکنندگان اساسنامه رم، موظف شد او را در بدو ورودش در روز 2 سپتامبر دستگیر کند. در عوض، برایش فرش قرمز پهن کرد.
البته اگر احتمال دستگیری وجود داشت، پوتین هرگز به سفر نمی‌رفت. این کشور قبلاً به مسکو اطمینان داده بود که رئیس‌جمهور بازداشت نخواهد شد.
مغولستان که بین دو همسایه قدرتمند روسیه و چین قرار گرفته، مدت‌هاست که از نظر آزادی عمل محدود شده است.
این موضوع به وضوح ذهن مرد تحت تعقیب را درگیر کرده است. او مجبور شد از نشست سران بریکس در آفریقای جنوبی در سال گذشته اجتناب کند، پس از آن که میزبانان ابتدا درخواست معافیت دیوان بین‌المللی کیفری از دستگیری پوتین و سپس مذاکره برای عدم حضور با رهبری روسیه کردند.
«سیریل رامافوسا» رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی توضیح داد که تلاش برای دستگیری پوتین به عنوان اعلام جنگ با روسیه تلقی می‌شود. احتمالاً مغولستان نیز از همین ترس پیروی کرده است.
کرملین گفت که سفر پوتین به دعوت اوخناگین خورلسوخ، رئیس‌جمهور مغولستان انجام شده است، بنابراین او می‌تواند به مراسم بزرگداشت هشتادوپنجمین سالگرد پیروزی شوروی و مغولستان بر ژاپن در رودخانه خالخین گل بپیوندد.
در حالی که این سفر را به عنوان یک رویداد دیپلماتیک و تاریخی در نظر گرفته است، اهداف متعددی وجود دارد که مسکو می‌خواهد آن‌ها را هدف قرار دهد.
اول، منحرف کردن توجه از تحولات کورسک و کمک به حفظ وجهه پوتین به عنوان یک رهبر قدرتمند در داخل و خارج. زمانی که رئیس‌جمهور روسیه در انزوا به سر می‌برد و به مدت دو سال در گردهمایی‌های مهم بین‌المللی شرکت نکرده است، بازگرداندن روسیه به عنوان یک قدرت معتبر جهانی دشوار است.
مشاوران کرملین امیدوارند که ظاهر «بی‌باک» او این سیگنال را به طرفداران او ارسال کند که غرب نمی‌تواند شرایطی را به روسیه دیکته کند.
محبوبیت او، اگرچه هنوز بسیار بالاست، اما در بحبوحه واکنش رخوت انگیز مسکو به تهاجم کورسک، از 77.1 درصد در ماه آگوست به 73.6 درصد کاهش یافت.
دوم، پوتین مایل است از هنجارهای حقوقی بین‌المللی سرپیچی کند تا قوانین بین‌المللی را تضعیف کند.
مجارستان و ارمنستان، همچنین اعضای دیوان کیفری بین‌المللی، به رئیس‌جمهور اطمینان داده‌اند که او در خاک آن‌ها دستگیر نخواهد شد و این امر کارایی دادگاه را کاهش می‌دهد.
اگر نظم جهانی به تضعیف ادامه دهد، چشم‌انداز تشکیل دادگاه جنایتکاران جنگی روسیه، غرامت و پاسخگویی به طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد و امید اوکراین به صلح عادلانه را از بین می‌برد.
سوم، کرملین باید با چالش‌های اقتصادی روسیه مقابله کند و در مواجهه با تحریم‌های غرب، به دنبال گسترش نفوذ خود در آسیا است.
شرایط حساس است، زیرا مسکو در حال رقابت با چین بر سر منطقه است و در عین حال، به کمک سیاسی و اقتصادی پکن وابسته است.
مغولستان بخش مهمی از طرح انرژی پوتین است، به ویژه با خط لوله «قدرت سیبری 2» که روسیه امیدوار است روابط انرژی چین با مسکو را تقویت کند.
موقعیت مغولستان مخاطره‌آمیز است. با جمعیتی حدود 3 میلیون نفر که در یک قلمرو وسیع پراکنده شده‌اند، فاقد قدرت نظامی قابل‌توجهی هستند.
این کشور از نظر اقتصادی به همسایگان قدرتمند خود وابسته است و به دلیل داشتن منابع طبیعی غنی که ستون فقرات اقتصاد آن است، جذاب به نظر می‌رسد. بیش از یک چهارم از جمعیت آن در فقر زندگی می‌کنند.
روسیه و چین بیشترین تجارت و سرمایه‌گذاری مغولستان را به خود اختصاص داده‌اند و تمام مسیرهای تجاری از قلمرو آن‌ها می‌گذرد. این وابستگی به وضوح توانایی کشور را برای تصمیم‌گیری مستقل محدود می‌کند.
دولت اوکراین با این استدلال که حکم دادگاه بین‌المللی کیفری توسط مغولستان به رسمیت شناخته شده است، از مغولستان خواسته است تا به تعهدات خود بر اساس اساسنامه رم عمل کند و از دولت اولان‌باتور خواسته است پوتین را به دادگاه لاهه منتقل کند؛
اما در حالی که این کشور گفته است که «حمایت ثابت» را از دادگاه کیفری بین‌المللی حفظ می‌کند، این وضعیت به وضوح درست نیست.
کمیسیون اروپا همچنین از مغولستان خواست به تعهدات خود عمل کند.
این واقعیت که این کشور انتخاب نکرده است واضح‌ترین نمایش ناتوانی غرب در برابر سیاست واقعی کرملین است.
این امر باعث خوشحالی پوتین خواهد شد که سیاست‌های مبتنی بر قوانین را تحقیر می‌کند.