بهگزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در یادداشتی بهقلم «مهند علی» نوشت: در طول یک ماه گذشته، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) با چندین موفقیت اطلاعاتی و نظامی برجسته، حزبالله را همراه با ایران، حامی آن و سایر نقاط جهان غافلگیر کرده است.
خرابکاری فنی پیچیده پیجرها و واکی تاکیهای حزبالله به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) این امکان را داد که شبکه ارتباطی این سازمان را فلج کند.
علاوه بر این، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مدعی است که حملات هوایی آن بخش قابلتوجهی از ذخایر موشکی حزبالله را که برای جلوگیری از یک جنگ مخرب فرامرزی دیگر هدف قرار گرفته بود، نابود کرده است.
شاید از همه مهمتر، کارزار گسترده ترور اسرائیل، بسیاری از رهبری ارشد حزبالله، از جمله حسن نصرالله، رهبر محبوب و کاریزماتیک آن را از میان برداشته است.
سیاهی وضعیت کنونی لبنان را نباید دستکم گرفت. تیرگی وضعیت کنونی لبنان را نباید دستکم گرفت.
تا روز 20 اکتبر، تقریباً یک ماه پس از شروع تهاجم اخیر، حدود 809 هزار نفر در لبنان به دلیل جنگ آواره شده بودند.
سازمان ملل تخمین میزند که 425 هزار نفر دیگر از مرز عبور کرده و وارد سوریه شدهاند. به گفته یونیسف، عملیات اسرائیلی همچنین حداقل 28 تأسیسات آبی را که به بیش از 360 هزار نفر خدماترسانی میکند، نابود کرده است.
گستردگی ویرانی زندگی را در بسیاری از مناطق کشور ناپایدار کرده است و عمران رضا، معاون هماهنگکننده ویژه سازمان ملل در لبنان را به هشدار رسانده است که لبنان «در خطر سقوط از یک پرتگاه بشردوستانه» است.
استراتژی اسرائی(رژیم صهیونیستی)ل برای اعمال مجازات دستهجمعی بر کل جمعیت بهعنوان وسیلهای برای اطمینان از رضایت بیسابقه است.
سوریه، همسایه لبنان، مثالی ارائه میدهد که این تاکتیک وحشیانه چقدر میتواند مؤثر باشد. در جریان جنگ داخلی اخیر بشار اسد در کشورش، با حمایت ایران و روسیه، بیامان کل شهرها را بمباران کرد و هزاران نفر را کشت و میلیونها نفر را آواره کرد. پ
در اسد پس از قیام در دهه 1980 مجازات مشابهی را اعمال کرده بود و اگرچه اقدامات وی منجر به انزوای بینالمللی و تحریم شد، اما آنها چندین دهه صلح را برای حکومت اسد به ارمغان آوردند.
حزبالله میتواند بهبود یابد، اما اگر قرار است این سازمان جایگاه خود را دوباره به دست آورد، باید بر چالشهای مهمی غلبه کند.
به عنوان مثال، تغییر نسل در صفوف سازمان است. بیشتر رهبرانی که در عملیات اسرائیل(رژیم صهیونیستی) کشته شدهاند، به نسل نصرالله تعلق داشتند که در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 به بلوغ رسیدند. فقدان تحرک رو به بالا باعث ایجاد تنش در سازمان شده است و به نظر میرسد احتمال میرود که اسرائیل و متحدانش بتوانند از این ناامیدیها برای اهداف اطلاعاتی سوءاستفاده کنند.
این واقعیت که اکثر رهبران سازمان که اکنون درگذشتهاند، در دهه 60 زندگی خود بودند، نشاندهنده مشکلی است که ایران و رهبری جدید باید با آن دستوپنجه نرم کنند.
گاهی اوقات و بهویژه اخیراً، میتوان به راحتی تصور کرد که لبنان یک بازیچه در درگیری طولانیمدت بین اسرائیل(رژیم صهیونیستی) از یک طرف و ایران و حزبالله از طرف دیگر است؛
اما چنین نتیجه تاریکی همچنان میتواند از طریق دیپلماسی فراگیر، گفتوگوی ملی و تعهد بینالمللی برای بازسازی کشور لبنان بهبود یابد.