به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه جروزالم پست مقاله‌ای به‌قلم «استیفن فلاتو» منتشر کرد که در آن آمده است: دولت بایدن از نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا می‌خواهد که سفر آتی خود به تایوان را لغو کند زیرا چینی‌های کمونیست از این موضوع شکایت دارند.
دیدن اینکه جو بایدن در حال حاضر به سمت مماشات با پکن تمایل دارد، نگران‌کننده است. بایدن هفته گذشته گفت که سفر پلوسی «ایده خوبی نیست».
همواره بین سیاستگذاران خارجی آمریکا بین دو رویکرد گسترده در روابط بین‌الملل کشمکش وجود داشته است.
یک رویکرد این است که آمریکا باید همیشه در کنار متحدان خود باشد، مهم نیست که چه باشد. این هم یک اصل است و هم یک موضوع استراتژی. اصل این است که آمریکا باید کار درست را انجام دهد.
استراتژی این است که اجازه دادن به دیکتاتوری مانند چین برای قلدری آمریکا جهت رها کردن تایوان منجر به قلدری دیگر دیکتاتورها خواهد شد.
رویکرد دوم، نسخه قرن بیست و یکمی از طرز فکر قدیمی نویل چمبرلین در مورد مماشات است، یعنی اجازه دهید متحدان ما از خود دفاع کنند. فقط از محدودترین منافع آمریکا محافظت کنید. آمریکا را در داخل یک قلعه نظامی و روانی قرار دهید و امیدوار باشید که افراد بد آمریکا را تنها بگذارند.
اما وقایع چند دهه اخیر به ما یادآوری کرده است که جهان برای آمریکا کوچکتر از آن شده است که بتواند چشمان خود را بر سرنوشت کشورهای کوچکتر ببندد.
اینجاست که اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مهم می‌شود. این سوال که کدام یک از این دو طرز فکر در سیاست خارجی آمریکا غالب خواهد شد، در نهایت نه تنها نحوه رفتار آمریکا با تایوان، بلکه نحوه رفتار آمریکا با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را نیز تعیین خواهد کرد.
اسرائیل(رژیم صهیونیستی) انتظار ندارد که نیروهای آمریکایی برای دفاع از آن عجله کنند، اما در صورت تهاجم دیگر اعراب، روی ارسال تسلیحات آمریکایی از طریق هوایی حساب می‌کند.
رئیس‌جمهوری که در سال 1978 تایوان را ترک کرد، همان رئیس‌جمهوری بود که حضور اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در اورشلیم را محکوم کرد، آرمان فلسطین را پذیرفت، سلاح‌های پیشرفته را به نظام‌های عربی که هنوز در حال جنگ با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بودند فرستاد و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را تحت فشار قرار داد تا زودتر از کمربند امنیتی خود در جنوب لبنان عقب‌نشینی کند.
دولت آمریکا که متحدان آمریکا را دارای تاریخ مصرف می‌داند، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را نیز چنین خواهد دید. رئیس‌جمهوری که تایوان را رها کند، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را نیز رها خواهد کرد.