به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه هاآرتص در یادداشتی نوشت: چهارشنبه گذشته، زمانی که «بنیامین نتانیاهو» -رهبر مخالفان- مصاحبه‌ای نادر با برنامه صبحگاهی پرطرفدار صبح بخیر جو انجام داد، اتفاق عجیبی برای سیستم‌های صوتی پیچیده شبکه تلویزیونی «ام‌اس‌ان‌بی‌سی» رخ داد.
مصاحبه در 10 دقیقه اول بدون مشکل انجام شد، اما زمانی که «جو اسکاربرو» مجری معروف پرسید که چرا اسرائیل(رژیم صهیونیستی) دیگر از اوکراین حمایت نمی‌کند، نتانیاهو شروع به بیرون آوردن گوشی از گوش خود کرد و دستانش را تکان داد که انگار دیگر نمی‌شنود.
اینکه دقیقاً چه اتفاقی در آنجا افتاده، هنوز مشخص نیست، اما از چهره اسکاربورو مشخص بود که او نیز متحیر شده بود که چرا نتانیاهو گوش نداد و دقیقاً در آن لحظه گوشی را بیرون آورد.
او البته تسلیم نشد و زمانی که مصاحبه از سر گرفته شد به این سؤال بازگشت.
نتانیاهو به سرعت طفره رفت و پاسخ خود را با گفتن «من رئیس اپوزیسیون هستم»، باز کرد و سپس به شکلی بسیار نامشخص از موضع دولت به رهبری رقیب خود یائیر لاپید تمجید کرد.
این نتانیاهو نبود که پس از چند ثانیه آرامش خود را به دست آورد و مصاحبه را به مکان‌هایی که برایش مناسب بود، هدایت کرد، بلکه این موضوع نشان‌دهنده عمدتاً مطبوعات اسرائیلی بود که نمی‌خواهند و نمی‌توانند و مایل به ایجاد برنامه‌ای نیستند که سیاستمداران و مراکز قدرت را به چالش بکشد.
چگونه یک روباه رسانه‌ای باتجربه مانند نتانیاهو در گوشه‌ای از موضوعی که می‌خواهد از آن دوری کند، رانده می‌شود؟ پاسخ ساده است. نتانیاهو در رسانه‌ها شکوفا می‌شود نه تنها به دلیل استعداد سخنوری و تلویزیونی خود، که هیچ کس با آن مخالفت نمی‌کند، بلکه به دلیلی بسیار ساده‌تر: ساختار بازار رسانه‌ای اسرائیل(رژیم صهیونیستی)، هنجارها و مشوق‌های آن به‌ویژه برای سیاستمداران به طور کلی و نتانیاهو به طور خاص مناسب است. اما وقتی رسانه کار خود را انجام می‌دهد، حتی با استعدادترین سیاستمدار هم دچار مشکل می‌شود.
کسی که اکوسیستم مطبوعات را در عصر پول‌های کلان و شبکه‌های اجتماعی نادیده می‌گیرد؛ واقعیت را درک نمی‌کند و هیچ شانسی برای تغییر ندارد. سخنان لینکلن امروز هم معتبر است: احساسات عمومی، شخصیت دموکراسی را تعیین می‌کند و هیچ ابزاری با قدرت بیشتر چه خوب و چه بد برای تأثیرگذاری بر آن مانند مطبوعات وجود ندارد.