به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده امریکن انترپرایز در یادداشت تازه به‌قلم «جان فراری» و« ویلیام گرین والت» نوشت:پیام ارسال‌شده به چین واضح است: اگر قصد ایجاد مشکل دارید، این کار را زودتر انجام دهید.
اگر تمام فرایندهای بوروکراتیک فعلی خود را دنبال کنیم و یک طرح جدید زیردریایی بسازیم، دهه‌ها طول می‌کشد.
در ماه‌های آینده، استرالیایی‌ها باید به مرکز آموزش فرماندهی نیروی هسته‌ای وابسته به نیروی دریایی کشورشان اعزام شوند. این فارغ‌التحصیلان پس از فارغ‌التحصیل شدن باید آموزش خود را در زیردریایی‌های عملیاتی آمریکا به پایان برسانند.
سریعترین راه این است که عمر زیردریایی‌های کلاس لس‌آنجلس فعلی یا کلاس ترافالگار بریتانیایی را افزایش داده و آن‌ها را تا زمان ساخت زیردریایی‌های جدید به استرالیایی‌ها منتقل کنیم. در اینجا، اعداد مهم هستند. عدم از کارافتادگی این زیردریایی‌ها و افزودن آن‌ها به ترکیب زیردریایی‌ها، بلافاصله وضعیت استراتژیک چین در دریای چین جنوبی را تغییر می‌دهد.
در نهایت، می‌توان ایجاد درخواست قابلیت‌های جدید را مطرح کرد. طبق زمان‌بندی‌های فعلی، اولین زیردریایی هسته‌ای جدید استرالیا تا سال 2038 به این کشور تحویل داده نخواهد شد. این زمان برای رسیدگی به موازنه قدرت بسیار دیر است. پیش‌بینی همکاری‌های آینده «آکوس»، شکنندگی پایگاه صنعتی زیردریایی آمریکا است. این ترس وجود دارد که استرالیایی‌ها همچنان باید در انتظار بمانند.
خوشبختانه، در بریتانیا، که برنامه زیردریایی‌های کلاس «آستیوت» در حال پایان یافتن است، چنین نیست. این کاملاً منطقی است که آن خط تولید را گسترش دهیم تا استرالیایی‌ها بتوانند «آستیوت» بعدی را که می‌تواند پس از سفارش فعلی انگلستان ساخته شود، خریداری کنند. این امر به طور بالقوه می‌تواند در سال 2028 اتفاق بیفتد، زیرا هر دو سال یک زیردریایی جدید تحویل داده می‌شود تا جانشین مدل‌های موقت اجاره‌ای شود. سپس فرآیندهای خرید سنتی می‌تواند برای طراحی زیردریایی جدید جهت تحویل پس از سال2040 آغاز شود.
اکنون زمان فرار از ریسک نیست. ما در یک دوره آسیب‌پذیری استراتژیک با چین هستیم. آن‌ها معتقدند که در حال پیشرفت هستند، و ما باید آن‌ها را در حال حاضر و نه دهه‌های آینده، به عنوان معضل استراتژیکی محسوب کنیم.