با این حال، ولادیمیر پوتین، -رئیس جمهور روسیه- به واشنگتن گفت که با حضور نظامی آمریکا در نقاط دیگر آسیای مرکزی مخالف است.به طور کلی، دولت بایدن هزینه قابل توجهی را برای بدتر شدن روابط با چین و روسیه می‌پردازد.
البته این فقط تقصیر واشنگتن نیست.افغانستان آخرین نمونه‌ای است که آمریکا با رویکرد رویارویی با رقبای اصلی‌اش به منافع خود آسیب رسانده است. بدیهی است که روسیه هیچ علاقه‌ای به اسلام رادیکال ندارد. پوتین اولین رهبر جهان بود که پس از 11 سپتامبر حمایت خود را ارائه داد و در ابتدا از عملیات نظامی آمریکا حمایت کرد. با این حال، آمریکا سالها با مسکو به عنوان یک دشمن رفتار می‌کند.
روسیه سرانجام با طالبان رابطه برقرار کرد و احتمالاً حتی کمک نظامی نیز به آن ارائه کند. آمریکا از همکاری با روسیه و چین سود خواهد برد، اما به احتمال زیاد هیچ کدام با واشنگتن همکاری نخواهد کرد. این دو در سایر نقاط آسیای مرکزی منافع متقابل را مدیریت کرده‌اند و احتمالاً در افغانستان نیز چنین خواهند کرد. چین خرید نفت از ایران را افزایش داده است و تهدیدهای آمریکا برای مقابله با تحریم‌ها را نادیده گرفته است. به طور بالقوه حتی مهمتر، چین با سرمایه گذاری 400 میلیارد دلار در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی ایران طی 25 سال آینده موافقت کرده است. هنوز مشخص نیست که آیا این برنامه عملیاتی است یا خیر. چین و روسیه جایگزین آمریکا در خاورمیانه نمی‌شوند، به ویژه از نظر نظامی. با این وجود، آنها می‌توانند اهداف خاص ژئوپلیتیک واشنگتن را ناکام بگذارند. نقش آنها در کمک به سوریه و ایران برای رهایی از فشارهای اقتصادی آمریکا بسیار مهم بوده است.سیاستگذاران آمریکا طوری رفتار می‌کنند که انگار آمریکا هنوز یک نیروی بیکران و یک ابرقدرت اساسی است.