به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه اکونومیست در یادداشت خود نوشت: آزادسازی خرسون در 11 نوامبر پایان جنگ نبود. روسیه هنوز 70 درصد از استان خرسون را که در شرق رودخانه دنیپر قرار دارد و بخش‌هایی از زاپروژیا، همسایه شرقی دونتسک و لوهانسک را اشغال کرده است.
البته «ولودیمیر زلنسکی» در حالی که در خیابان‌های خرسون در 14 نوامبر قدم می‌زد اعلام کرد که این ماجرا «آغاز پایان» بود.
نبرد در خط مقدم همچنان جریان دارد. نیروهای مسلح اوکراین در سراسر کرانه باختری رود دنیپر هجوم می‌آورند و به‌دنبال روس‌هایی هستند که در سمت اشتباه به دام افتاده‌اند.
داستان‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه اوکراین حملاتی را در سراسر رودخانه علیه اولشکی، شهر روبروی خرسون و به سمت نوا کاخوفکا، محل یک سد کلیدی و همچنین بر روی تف کینبرن، یک زمین باریک که تا دریای سیاه کشیده شده، انجام داده است.
اما هیچ شواهدی مبنی بر واقعی بودن این عملیات وجود ندارد.
سوال این است که آیا بازپسگیری خرسون نشان‌دهنده آخرین نفس‌های اوکراین است یا همانطور که زلنسکی می‌گوید، تنها نقطه عطفی در فروپاشی مداوم خطوط روسیه است.
به طور کلی، اوکراین اکنون دو گزینه دارد. یکی تعقیب روسیه از شرق بر فراز دنیپر که تقریباً بعید است.
روسیه هنگام عقب‌نشینی پل‌های کلیدی را منفجر کرد. هنوز تعدادی از بهترین سربازان و توپخانه‌های زیادی را در منطقه دارد.
همان محدودیت جغرافیایی که جنگ را برای فرماندهان روسی دشوار می‌کرد، رودخانه‌ای به عرض تقریباً 2 کیلومتر، فرماندهان اوکراینی را بدبخت خواهد کرد.
مورد دیگر یک حمله امیدوارکننده در شرق است. در استان لوهانسک، اوکراین راه‌های حیاتی اطراف شهر اسواتوفه تحت فشار قرار داده است.
به نظر می‌رسد روحیه روس‌ها به‌ویژه در این بخش پایین است، به علت اینکه نیروهای تازه بسیج‌شده در مواجهه با گلوله‌باران اوکراین با سختی شدید و تلفات سنگین مواجه شده‌اند.
اما اوکراین با برخی از محدودیت‌ها مواجه است. این کشور با کمبود انواع مختلف مهمات، از جمله رهگیرهای پدافند هوایی مورد نیاز برای مقابله با پهپادهای عرضه‌شده توسط ایران و موشک‌های روسی مواجه است.
مایکل کوفمن از اندیشکده CNA، می‌گوید موفقیت اوکراین در خرسون در نهایت دلایلی برای خوش‌بینی و احتیاط ارائه می‌دهد.
این نشان می‌دهد که اوکراین، در صورت تامین کافی، می‌تواند در طول زمان قلمرو خود را پس بگیرد، اما همچنین احتمال دارد که حملات آتی، نبردهای آهسته و فرسایشی باشد.