به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، مرکز اصلاحات اروپایی (CER) در مقاله‌ای به‌قلم «ایان باند» نوشت: چهره‌های مختلف غربی اوکراین را تشویق می‌کنند تا مذاکرات صلح با روسیه را آغاز کند. اما آتش‌بس موقت اوکراین را در برابر حمله مجدد روسیه آسیب‌پذیر می‌کند.
اوکراین به سلاح نیاز دارد، نه تزلزل. دلایل خوبی وجود دارد که بخواهیم جنگ در اوکراین هر چه زودتر پایان یابد. همانطور که ویلیام تکومسه شرمن، ژنرال آمریکایی پس از جنگ داخلی آمریکا گفت: «جنگ جهنم است».
اوکراین متحمل تلفات غیرنظامی و نظامی وحشتناک و آسیب‌های فاجعه‌بار به زیرساخت‌های خود شده است.
پایان دادن به جنگ از آسیب بیشتر کشور جلوگیری می‌کند. اما مذاکرات در این مرحله بیشتر به نفع روسیه خواهد بود تا اوکراین.
طیفی از سیاستمداران، تحلیلگران و شخصیت‌های نظامی غربی شروع به استدلال کرده‌اند که اوکراین باید مذاکرات صلح با روسیه را آغاز کند.
برخی از تشدید تنش منجر به جنگ هسته‌ای می‌ترسند. برخی نگران هزینه‌های انسانی در اوکراین برای ادامه جنگ هستند.
برخی نگران هزینه‌های اقتصادی غرب ناشی از حمایت از اوکراین و تحریم روسیه هستند. برخی از این نگرانند که غرب با انتقال بیش از حد سلاح به اوکراین، دفاع خود را به خطر بیندازد.
اما انگیزه‌هایشان هرچه که باشد، مفسران غربی به این نکته اشاره می‌کنند که اوکراین باید آماده باشد تا حداقل بخشی از سرزمین‌هایش را در اختیار پوتین بگذارد که پس از سال 2014، روسیه آن‌ها را به‌عنوان بخشی از اوکراین پذیرفته بود.
آژانس انرژی اتمی خود اوکراینی‌ها را نادیده می‌گیرد. آن‌ها کسانی هستند که مورد حمله روسیه قرار گرفته‌اند.
آن‌ها به‌تنهایی می‌توانند بگویند که آیا موفقیتی که به‌دنبال آن هستند، ارزشش را دارد یا خیر.
نظرسنجی گالوپ در سپتامبر نشان داد که 70 درصد اوکراینی‌ها می‌خواهند تا پیروزی بجنگند و 91 درصد آن‌ها پیروزی را به‌عنوان بازپس‌گیری کنترل تمام قلمرو اوکراین از جمله کریمه تعریف کردند.
اگر گفت‌وگو و جنگ به طور موازی ادامه پیدا نکند، تا زمانی که مذاکرات ادامه داشته باشد، اوکراین خود را در امتداد خط آتش‌بس خواهد دید، «همانطور که این موضوع به‌دنبال توافقات مینسک در سال‌های 2014 و 2015 دیده شد». این امر بخش قابل‌توجهی از جمعیت اوکراین را تحت اشغال روسیه خواهد گذاشت.
این خطر هم وجود دارد که کسانی که برای مذاکره فشار می‌آورند، اختلافات مخرب در غرب را افزایش دهند، در حالی که وحدت امری حیاتی است.