به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده اینفورمد کامنت در یادداشت تازه خود به‌قلم «علی ابوطالبی» نوشت: تشکیلات سیاست خارجی آمریکا پیچیده و دارای لایه‌های متعددی است. فرض بر این است که سیاست خارجی در آمریکا مانند سایر کشورها، برای ارتقای منافع ملی آن کشور است. با این حال، ماهیت روابط دولت و جامعه در آمریکا اجازه می‌دهد تا لایه‌های مختلفی از نیروها و تأثیرات در شکل دادن به اهداف و نتایج سیاست خارجی وجود داشته باشد.
حضور هزاران گروه فشار و لابی‌گر، دسترسی آن‌ها به سکان قدرت در کشور را تضمین می‌کند. مردم با حقوق و آزادی‌های مدنی گسترده و تضمین‌شده همچنین می‌توانند از طریق بحث‌های باز، کمک‌های مالی و رسانه‌های اجتماعی و عمومی بر سیاستمداران و تصمیم‌گیرندگان تأثیر بگذارند.
با این وجود، افکار عمومی و انبوه تزریق پول به فرآیند سیاسی، تأثیر زیادی بر شکل‌گیری افکار عمومی در امور داخلی و خارجی دارد.
سیاست خاورمیانه‌ای آمریکا در دوران پس از جنگ سرد تاکنون صرفاً این بوده است که لفاظی و سیاست ضد کمونیستی خود را با «جنگ علیه تروریسم» جایگزین کند و در عین حال سیاست حمایت از اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و کشورهای اقتدارگرای عربی را حفظ کرده و کنترل موثری بر اسرائیل(رژیم صهیونیستی) داشته باشد. توافق برجام یک اقدام تاکتیکی برای رفع نگرانی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و کشورهای عربی در مورد فعالیت‌های هسته‌ای ایران بود.
پیام ترامپ مبنی بر «ناسیونالیسم اقتصادی» و «اول آمریکا» به خوبی با جناح راست مذهبی و سیاسی طنین‌انداز شد. ترامپ به قدرت رسیدن خود را مدیون انجیلی‌ها، راست مسیحیان و نومحافظه‌کاران بود.
بنابراین، حمایت آمریکا از اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در سیاست خاورمیانه‌ای واشنگتن آشکارتر شد. تجاوز ترامپ به کشورهای عربی نفت‌خیز و مستبد نیز موضع او و پیروانش در قبال اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را تکمیل کرد که و همچنین با «تهدید ایران» مقابله کرد.
خروج ترامپ از برجام به خوبی در چارچوب دیدگاه ایدئولوژیک و اجتماعی سیاسی دولت او قرار داشت.
سیاست بایدن در خاورمیانه ممکن است از نظر تاکتیکی با سیاست ترامپ متفاوت باشد، اما نگرانی‌های استراتژیک آمریکا در منطقه یکسان است. بایدن تاکنون به دستورات کلی دولت ترامپ ادامه داده است. حفاظت از اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به عنوان یک متحد و یک پایگاه نظامی استراتژیک، بخش اصلی سیاست خاورمیانه‌ای آمریکا است.
آمریکا با موفقیت از تهدید روسیه، جنگ‌های اعراب و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و اکنون از تهدید ایران برای تسهیل افزایش نظامی، فروش تسلیحات و مداخلات پنهان و آشکار مستقیم و غیرمستقیم خود در منطقه استفاده کرده است.