به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در مطلبی به‌قلم «هال برندز» نوشت:آمریکا متعهد به حفظ صلح است اما تلاشش برای متوقف‌کردن جنگ کافی نیست.
ژنرال «مایک مینیهان» -ژنرال نیروی هوایی آمریکا- در یادداشتی خطاب به افسران فرماندهی تحرک هوایی، از وقوع یک درگیری در سال ۲۰۲۵ نوشته است.
این یادداشت، که به‌سرعت در اختیار خبرنگاران قرار گرفت، بیان‌کننده این مطلب بود که آمریکا و چین به‌زودی بر سر تایوان با یکدیگر درگیر خواهند شد.
حمله روسیه به اوکراین به همه یادآوری کرد که وقوع یک جنگ بزرگ نامحتمل نیست. بحران تایوان نیز نشان داده است که حمله چین می‌تواند باعث درگیری بین دو قدرت برتر جهان شود. واشنگتن قطعا متوجه این مطلب شده است.
تایوان از بسیاری جهات مهم است. همان‌طور که ژو تینگ‌چانگ، تحلیل‌گر نظامی چینی نوشته است، تایوان سد راه بزرگی برای چین است.
این جزیره، مانعی برای حضور آزادانه چین در اقیانوس آرام است.
اگر چین تایوان را تصرف کند، راه نفوذ بیش‌تر چین در سراسر منطقه و فراتر از آن باز می‌شود.
در سال 1972، مائو تسه‌تونگ، رهبر چین به ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور آمریکا، گفت که پکن می‌تواند 100 سال صبر کند تا تایوان را پس بگیرد.
رهبر فعلی چین، شی جین‌پینگ، چندان صبور نیست. او گفته است که وضعیت نامناسب جزیره را نمی‌توان از نسلی به نسلی دیگر منتقل کرد.
او به ارتش آزادی‌بخش خلق دستور داده است که برای اقدام بزرگی در سال 2027 آماده شوند. خطر وقوع این جنگ با افزایش توانایی‌های چین افزایش می‌یابد.
تلاش‌های پکن در زمینه کشتی‌ها، هواپیماها و سایر مولفه‌های مورد نیاز برای اعمال قدرت در غرب اقیانوس آرام به ثمر نشسته است.
مقیاس و گستره این برنامه‌ها قابل‌توجه است. دریاسالار جان آکیلینو، جانشین دیویدسون در فرماندهی هند و اقیانوسیه، در ماه آوریل گفت که چین بزرگ‌ترین، سریع‌ترین و جامع‌ترین تقویت نظامی از زمان جنگ جهانی دوم را آغاز کرده است. در نتیجه، موازنه قدرت به نفع چین تغییر خواهد کرد.
شی مطمئناً ترجیح می‌دهد تایوان را بدون جنگ تصرف کند. او در حال حاضر قصد دارد از طریق فشار نظامی، اقتصادی و روانی، تایوان و چین را یکپارچه کند.
با این حال این استراتژی موثر نبوده است. از سال 2016، حزب ترقی‌خواه دموکراتیک طرفدار استقلال، کومینتانگ، حامی پکن را در انتخابات ریاست‌جمهوری شکست داده است.
اگر حزب دموکرات پیشرو در رقابت بعدی ریاست‌جمهوری پیروز شود، شی ممکن است گزینه‌های خشونت‌‌آمیز بیش‌تری را در نظر بگیرد.
بایدن می‌داند که تهدید حمله چین به تایوان در حال افزایش است، به همین دلیل، بارها گفته است در صورت حمله چین، واشنگتن کنار تایوان خواهد ایستاد.
جنگ قدرت‌های بزرگ بر سر تایوان فاجعه‌بار خواهد بود. این امر اقتصاد جهانی را تکه‌تکه خواهد کرد و خطر تشدید تنش هسته‌ای را به همراه خواهد داشت.
آمریکا و سایر کشورها باید بتوانند به اندازه کافی محاسبات حمله چین به تایوان را پیچیده و سخت کنند تا شی را از حمله به تایوان منصرف کنند.
این امر مستلزم دو نوع بازدارندگی است که متقابلاً تقویت می‌شوند. « بازدارندگی با انکار» دشمن را متقاعد می‌کند که تلاش‌هایش با شکست مواجه خواهد شد
. « بازدارندگی با مجازات» دشمن را متقاعد می‌کند که اقداماتش هزینه گزافی برایش به همراه خواهد داشت.
تایوان در تلاش است تا خود را در برابر چین مقاوم کند. تایوان برای انجام این کار، برنامه دفاعی هوشمند و نامتقارنی را اتخاذ کرده است.
ارتش تایوان طبق این نقشه، از ادوات نظامی کوچک، مانند مین‌های دریایی، موشک‌های ضد کشتی و پدافند هوایی متحرک، برای کند‌کردن حرکت نیروهای چینی استفاده خواهد کرد.
تایوان مشغول ساختن ارتشی که می‌تواند نیروهای تهاجمی را به سواحل برساند و یک نیروی ذخیره است که می‌تواند به سبک چریکی در مناطق تایوان بجنگد.
آمریکا برای تسریع این تحول، به تایوان موشک، پهپاد و سایر ادوات نظامی می‌فروشد.
پیروزی در جنگ‌های مدرن، به میزان ادوات نظامی طرفین وابسته است. طبق گزارش‌ها، آمریکا فاقد موشک‌های ضد کشتی و سایر مهمات کافی برای خنثی‌کردن موج اول حمله چین است و نمی‌تواند برای مدت طولانی به جنگیدن ادامه دهد.
پنتاگون سخت کار می‌کند تا مسئله چین را حل کند، اما فاصله زیادی با برطرف‌کردن نقاط ضعف خود دارد. د
ر همین راستا، مقامات واشنگتن، توکیو و کانبرا به‌دنبال تشکیل یک ائتلاف سه‌جانبه برای دفاع از تایوان هستند.
نزدیک‌ترین متحدان آمریکا، استرالیا و ژاپن، به صراحت اعلام نکرده‌اند که در کنار تایوان خواهند ایستاد یا نه. ائتلاف‌هایی که فقط پس‌از شروع جنگ با هم متحد می‌شوند، نمی‌توانند از شروع جنگ جلوگیری کنند.
همین اختلافات و مسائل، شکل‌گیری کارزار جهانی، برای برخورد با چین را به چالش می‌کشد. هیچ موضع توافقی بین کشور‌های غربی برای تحریم چین وجود ندارد.
درحالی‌که واشنگتن تلاش می‌کند تا کارزاری جهانی برای مقابله با چین تشکیل دهد، چین تلاش می‌کند تا اثرات بالقوه آن را کاهش دهد.
بهترین کاری که واشنگتن می‌تواند انجام دهد این است که خوش‌بینی شی نسبت به نتیجه جنگ را کاهش دهد.
رویکرد درست در جنگ این است که از وقوع دوباره جنگ جلوگیری کنیم.
همان‌طور که هری ترومن، رئیس‌جمهور سابق آمریکا گفته است، کشورهایی که بهای صلح را نمی‌پردازند، بهای جنگ را خواهند پرداخت.