به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه فدرالیست در گزارش تازه خود به‌قلم «هلن رالیگ» نوشت:«جو بایدن» و «شی جین پینگ» رهبر چین این هفته در حاشیه اجلاس همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه [APEC] در سانفرانسیسکو با یکدیگر دیدار کردند.
دولت بایدن از این دیدار به‌عنوان یک دستاورد مهم در سیاست خارجی یاد کرد.
تا پیش از نشست همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه، شی دست ضعیفی داشت، در حالی که اهرم فشار در سمت آمریکا بود.
رشد اقتصادی چین به میزان قابل‌توجهی کاهش یافته است. بخش املاک آن که زمانی پرمخاطب بود سقوط کرد و صادرات کاهش یافت.
نرخ بیکاری جوانان در ژوئن 2023 به 22 درصد رسید قبل از اینکه پکن به دلیل ترس از ایجاد وحشت عمومی انتشار این داده‌ها را به‌طور کلی متوقف کند.
شرکت‌های خارجی میلیاردها دلار را از چین بیرون کشیده‌اند، نگران اقتصاد ضعیف، محیط نظارتی خصمانه و تنش‌های ژئوپلیتیکی با آمریکا، چین خطر رکود اقتصادی طولانی‌مدت را به‌دنبال دارد زیرا مصرف‌کنندگان به دلیل عدم اطمینان مالی و سیاسی تمایلی به خرج کردن پول ندارند.
در مقابل، اقتصاد آمریکا در سه ماهه سوم به‌رغم مواجهه با چالش‌های خاص خود، مانند تورم و افزایش بدهی ملی، تقریباً 5 درصد رشد کرد.
از آنجایی که چین برای احیای اقتصاد ضعیف خود به سرمایه‌گذاری‌ها و فناوری‌های شرکت‌های آمریکایی نیاز دارد، بایدن می‌توانست منتظر باشد تا شی جین‌پینگ برای برگزاری اجلاسی درخواست کند و از آن به‌عنوان اهرمی برای درخواست تغییرات رفتاری از چین استفاده کند. پیش‌شرط‌ها می‌توانست این باشد که ارتش چین آزار تایوان و فیلیپین را در دریای چین جنوبی متوقف کند، یا دیگر با خرید نفت روسیه و ایران به تجاوزات ژئوپلیتیکی ایران کمک مالی نکند.
متأسفانه، بایدن و تیم سیاست خارجی او با تمرکز بر اولویت‌های اشتباه، اهرم فشار آمریکا را به ضعف تبدیل می‌کنند.
به‌عنوان مثال، آن‌ها همچنان بر این باورند که تغییرات آب و هوایی بزرگ‌ترین چالش جهان است و آمریکا به همکاری چین برای نجات کره زمین نیاز دارد، حتی اگر چین پس از امضای توافقنامه آب‌وهوای پاریس همچنان بزرگ‌ترین آلوده‌کننده جهان است.
ابتکارات سبز بایدن تنها وابستگی اقتصاد آمریکا به چین را عمیق‌تر کرده است، زیرا نظام کمونیستی بر زنجیره تأمین جهانی پنل‌های خورشیدی، توربین‌های بادی و باتری‌های وسایل نقلیه الکتریکی به دلیل تمایلش برای استثمار کارگران برده (اکثر اقلیت‌های قومیتی) و کشور تسلط دارد. عرضه فراوان زغال‌سنگ
کاری که شی انجام داده است پیروی از روش گذشتگان بود. «مایلز یو» -مشاور ارشد سابق مایک پمپئو- وزیر امور خارجه، خاطرنشان می‌کند که رهبران ح‌ک‌چ، از مائو شروع می‌کنند، دوست دارند «از گردهمایی‌های بین‌المللی برای مشروعیت بخشیدن به یک نظام تحت محاصره در داخل استفاده کنند».
شی با جدال با دولت بایدن، دست ضعیف خود را پشت تصویر یک مرد قدرتمند پنهان کرد.
به گفته یو، او به‌دنبال این است که به مردم در قفس خود، با کمک ماشین تبلیغاتی بی امان ح‌ک‌چ، این پیام را بفرستد که رهبر آن‌ها در صحنه جهانی مورد احترام است.
یکی دیگر از تاکتیک‌های ح‌ک‌چ، دادن تعهدات مبهم و غیرقابل اجرا برای آینده‌ای دور در ازای امتیازاتی از طرف مقابل در حال حاضر است.
متأسفانه، تیم بایدن حقه ح‌ک‌چ را باور کرد. در یک کنفرانس مطبوعاتی پس از اجلاس، بایدن چهره شجاعی از خود نشان داد و مدعی شد که این نشست «در میان سازنده‌ترین و سازنده‌ترین اجلاس‌هایی است که داشته‌ایم»
با 3 توافق کلیدی: از سرگیری همکاری برای کنترل فنتانیل، از سرگیری مستقیم تماس نظامی با نظامی و ایجاد تبادلات تخصصی در مورد خطرات و مسائل ایمنی در هوش مصنوعی.
بایدن به وضوح بر این باور است که از سرگیری تماس مستقیم و سطح بالای نظامی بین آمریکا و چین یک دستاورد مهم بود.
وی در توئیتی نوشت: «ارتباطات شفاف و باز بین مؤسسات دفاعی ما برای جلوگیری از اشتباه محاسباتی هر 2 طرف و جلوگیری از درگیری حیاتی است»؛
اما این رهبران نظامی چین بودند که از دریافت تماس‌های تلفنی از طرف آمریکا خودداری کردند و آن‌ها این کار را به دستور شی انجام دادند.
خلبانان چینی اغلب مانورهای خطرناکی را در نزدیکی دارایی‌های نظامی آمریکا و متحدانش در دریای چین جنوبی انجام می‌دادند، نه به دلیل عدم ارتباط، بلکه به دلیل تصمیم سیاست عمدی شی: چین آب‌های بین‌المللی را قلمرو خود می‌داند و سعی می‌کند آمریکا و متحدانش از دسترسی به آن از طریق ارعاب را مسدود کند.
به گفته جیکوب استوکس، کارشناس ارشد مرکز امنیت جدید آمریکا، «چین می‌خواهد آمریکا و شرکای آن نگران افزایش خطرات نظامی و امنیتی در شرق آسیا باشند».
بعید است که رفتار تهاجمی ارتش چین در دریای چین جنوبی پس از نشست بایدن و شی متوقف شود.
علاوه بر این البریج کولبی، یکی از مقامات سابق پنتاگون در پاسخ به توئیت تبریک بایدن نوشت: «مسئله کلیدی این است که چین یک افزایش نظامی تاریخی را انجام می‌دهد و به‌طور فزاینده‌ای از آن ارتش برای آماده شدن برای جنگ استفاده می‌کند، همان‌طور که منصوبان و ژنرال‌های شما اشاره می‌کنند.
واقعاً به هیچ وجه جدیت مورد نیاز ما نیست.»