به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، خبرگزاری بلومبرگ در یادداشت تازه خود به‌قلم «بابی غوش» نوشت: تابستان گذشته، پس از سال‌ها خصومت آشکار، «رجب طیب اردوغان» و «امانوئل مکرون» «آتش‌بس شفاهی» را اعلام کردند.
در حال حاضر، روسای جمهور ترکیه و فرانسه در ارتباط مستقیم هستند، زیرا هر یک تلاش می‌کنند با «ولادیمیر پوتین» برای پایان‌دادن به جنگ اوکراین میانجیگری کنند.
با این حال، این صلح‌جویان بالقوه هیچ پیشرفتی با رئیس‌جمهور روسیه کسب نکردند. پوتین که غرور ماکرون را با نادیده گرفتن اهمیت او شکست، تا حدودی نسبت به پیش‌فرض‌های اردوغان به‌عنوان میانجی زیاده‌روی کرد.
اما در حالی که او مذاکره‌کنندگان را برای مذاکرات صلح به استانبول فرستاد، رهبر روسیه هیچ علاقه‌ای به پایان‌دادن به جنگ نشان نمی‌دهد.
پس از افشای جنایات هفته گذشته علیه غیرنظامیان اوکراینی در بوچا، مذاکرات ناگهان متوقف شد. ترکیه امیدوار است مذاکرات از سر گرفته شود.
اردوغان تا یک سال دیگر نیازی به رویارویی با رای‌دهندگان ترک ندارد، بنابراین شکست در میانجیگری صلح هیچ خطر سیاسی برای او ندارد. اما هزینه‌های ژئوپلیتیکی و اقتصادی وجود دارد که او نمی‌تواند آن‌ها را نادیده بگیرد.
هر چه جنگ طولانی‌تر شود، حفظ بی‌طرفی دقیق‌تر ترکیه سخت‌تر خواهد بود. محاسبه اردوغان در آغاز درگیری این بود که او می‌تواند از دوستی خود با پوتین به عنوان اهرم فشار با غرب استفاده کند.
او بر این باور بود که ناتو همزمان مشتاق نگه داشتن او در اردوگاه غربی است و خوشحال است که از او به عنوان کانالی برای برقراری ارتباط با «دوست عزیز» خود در مسکو استفاده کند. آن‌ها حتی ممکن است تخلفات قبلی او را ببخشند، مانند خرید سیستم‌های دفاع موشکی روسیه.
اردوغان همچنین امیدوار است که استفاده موفق اوکراین از پهپادهای ارتش ترکیه علیه مهاجمان روسی به غلبه بر این تصور که او در کنار افراد بد جنگ است، کمک کند. او آشکارا از ناتو خواسته است تا به تحریم‌های تسلیحاتی علیه کشورش پایان دهد.
اگر رهبر ترکیه خواهان امتیازات عضویت در ناتو است، باید به اجماع آن‌ها بپیوندد. اگر این کار را نکند، اردوغان خود را بیشتر در حاشیه این ائتلاف تحت فشار قرار خواهد داد.
امتناع اردوغان از پیوستن به ائتلاف غربی ناتو در اعمال تحریم‌های شدید علیه مسکو، در میان شواهد فزاینده جنایات جنگی روسیه، توجیهی ندارد.
و در زمانی که سوئیس با آن تحریم‌ها همراهی می‌کند، برای آنکارا چندان خوشایند نیست که یاران الیگارشی پوتین از ترکیه برای پارک کردن قایق‌های تفریحی و چمدان‌های پر از پول نقد خود استفاده کنند.