بهگزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در یادداشت تازه خود بهقلم «کریستینالو» نوشت: با مشخص شدن ابعاد کامل جنایات روسیه در اوکراین، کشورهای اروپایی مجدداً با فشارهایی روبرو هستند تا مسکو را با هدف قراردادن یکی از راههای حیات اقتصادی آن یعنی انرژی، پاسخگو نگه دارند.
با افزایش درخواستها برای اقدامات سختتر، بسیاری از رهبران اروپایی اکنون با یک معضل دردناک روبرو هستند که چگونه میتوانند بیشتر به مسکو ضربه بزنند و روابط مختص انرژی را قطع کنند.
سامانتا گروس، کارشناس امنیت انرژی در موسسه بروکینگز، میگوید: «این راه آسانی برای اروپا نخواهد بود. آنها قطعاً میخواهند از نفت و گاز روسیه دوری کنند، اما گفتن آن آسانتر از انجام دادن است.»
اروپا بزرگترین مشتری انرژی روسیه است که بیش از نیمی از صادرات نفت خام و بخش عمدهای از محمولههای گاز طبیعی این کشور را خریداری میکند.
برای بسیاری از کشورهای اروپایی، قطع انرژی روسیه یک شمشیر دولبه است. اتحادیه اروپا عمیقاً به تامین مسکو وابسته است و حدود 40 درصد از واردات گاز طبیعی و یک چهارم نفت خود را از روسیه تامین میکند.
آخرین بسته تحریمی اتحادیه اروپا فقط واردات ذغالسنگ روسیه را ممنوع کرد که برای مسکو (و اروپا) اهمیت اقتصادی کمتری دارد. ژاپن که در ابتدا تمایلی به قطع روابط انرژی با روسیه نداشت، روز جمعه نیز واردات ذغالسنگ را ممنوع کرد.
در اوایل ماه آوریل، لیتوانی اولین کشور عضو اتحادیه اروپا بود که عرضه گاز طبیعی روسیه را به طور کامل قطع کرد. اما لیتوانی پس از ساخت پایانه واردات گاز طبیعی مایع در سال 2014، به طور قابلتوجهی کمتر به عرضه مسکو وابسته است.
سایر کشورهای اروپایی که به شدت به عرضه مسکو وابسته هستند، یعنی آلمان و اتریش، اصرار دارند که اتخاذ این اقدامات فوری غیرممکن است. سال گذشته، آلمان تقریباً نیمیاز گاز طبیعی و ذغال سنگ و بیش از یک سوم نفت خود را از روسیه خریداری کرد. اتریش 80 درصد گاز طبیعی خود را از روسیه دریافت میکند.
کارشناسان هشدار میدهند که از دست دادن فوری تمام انرژی روسیه در سراسر اروپا دردناک خواهد بود.
از آنجایی که اروپا اکنون باید ذخایر گاز خود را برای زمستان آینده پر کند، تأثیر تحریم کامل ممکن است به سال آینده نیز سرایت کند.
در هفتههای اخیر، مسکو وابستگی اروپا به عرضه خود را به سلاح تبدیل کرده است و موقعیت متزلزل این قاره را بیشتر آشکار کرده است.