به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه اکونومیست در یادداشت تازه خود نوشت: حمله برق‌آسای روسیه به کی‌یف، پایتخت اوکراین، شکست خورد. جنگ توپخانه‌ای تدریجی آن برای تصرف منطقه شرقی دونباس متوقف شده است.
این کشور بخشی از قلمرو مسروقه را در جنوب شهر خارکیف از دست داده است و این هفته از خرسون، تنها مرکز استانی که از زمان تهاجم خود در فوریه به تصرف خود درآورده بود، عقب‌نشینی کرد.
با هر شکست، پوتین به‌دنبال راه‌های جدیدی برای عذاب دادن اوکراین است. آخرین مورد، بمباران بی‌امان به‌منظور تخریب زیرساخت‌های اوکراین است. به ساکنان پایتخت گفته شده است که در صورت فروریختن شبکه برق و توقف خدمات آب و فاضلاب، ممکن است مجبور به تخلیه خانه شوند.
«جیک سالیوان»-مشاور امنیت ملی بایدن- در 4 نوامبر سفری اعلام‌نشده به کی‌یف داشت تا قول حمایت «تزلزل‌ناپذیر» بدهد.
اما او همچنین از اوکراین خواست که در مورد شرایط صلح آینده فکر کند. از آن زمان مشخص شد که او با همتایان روسی خود در تماس بوده است تا به آن‌ها هشدار دهد که از سلاح هسته‌ای استفاده نکنند.
در 9 نوامبر، بایدن گفت که روسیه و اوکراین پس از نبرد برای خرسون در حال بهبود پس از شکست هستند و ممکن است برای سازش آماده شوند. او اصرار داشت که به اوکراین نمی‌گوید چه کاری انجام دهد.
پوتین امیدوار است که کارزار وی برای از بین بردن شبکه برق اوکراین، کشور را در معرض تسلیم قرار دهد و یا حداقل آن را به یک کشور ضعیف و در حال شکست تبدیل کند.
اما شواهد درگیری‌های گذشته نشان می‌دهد که بمباران هوایی غیرنظامیان، در غیاب یک کارزار زمینی مؤثر، به‌ندرت پیروزی را تضمین می‌کند. نزدیک به 90 درصد اوکراینی‌ها می‌خواهند کشور به جنگ ادامه دهد.
یکی دیگر از نگرانی‌های حاد، ماهیت تضمین‌های امنیتی آینده غرب برای اوکراین است. با توجه به اینکه احتمالاً تا زمانی که پوتین در قدرت است، روسیه تهدیدی برای اوکراین باقی خواهد ماند، آن‌ها باید قوی باشند.
چندین کشور اروپای مرکزی و شرقی از پذیرش فوری اوکراین به ناتو حمایت می‌کنند، به این دلیل که تعهد این اتحاد به دفاع متقابل، روسیه را به‌طور قاطع بازخواهد داشت.
با وجود تمام تهدیدات هسته‌ای خود، تاکنون از حمله آشکار به خاک ناتو خودداری کرده است.
اینکه جنگ چقدر ادامه خواهد داشت، عمدتاً به پوتین بستگی دارد. او هم در اوکراین و هم در خانه در تنگنا قرار دارد. تکنوکرات‌های میانه‌رو نگران فشارهای وارده بر اقتصاد هستند. وطن‌پرستان ملی مانند یوگنی پریگوژین، که فرماندهی گروه مزدور واگنر را بر عهده دارد، خواستار پاک‌سازی ژنرال‌های ظاهراً خیانتکار شده‌اند.
خطرات برای پوتین بیشتر از غرب است. اما برای اوکراینی‌ها که بسیاری از آن‌ها به ایده مذاکرات با روسیه بی‌اعتماد هستند و پیروزی نظامی را حتی اگر سال‌ها طول بکشد، تنها گزینه خود می‌دانند، بالاترین امتیاز است.
اوکراین بر این باور است که هرچه زمین‌های بیشتری را دوباره به دست آورد، شانس خلاص شدن از شر پوتین بیشتر خواهد بود. بااین‌حال، همین چشم‌انداز بسیاری را در غرب نگران می‌کند: شکست ارتش روسیه ممکن است چیزی باشد که پوتین را به استفاده از گزینه هسته‌ای سوق دهد. این یکی از دلایلی است که تیم بایدن مدت‌ها پیش از صحبت کردن در مورد کمک به پیروزی اوکراین دست کشید.