به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی به‌قلم «جیمز ام دورسی» نوشت: اختلاف ناتو و ترکیه با عضویت سوئد و فنلاند، چیزی فراتر از گسترش ائتلاف نظامی آتلانتیک شمالی است.
در نهایت این شرایط، به نفع اردوغان در داخل کشور است، زیرا اقتصاد ترکیه با نرخ تورم 70 درصدی در رکود است.
«رجب طیب اردوغان» -رئیس‌جمهور ترکیه- این هفته اعلام کرد که این کشور به زودی تهاجم نظامی جدیدی را علیه مبارزان کرد مورد حمایت آمریکا در شمال شرق سوریه آغاز خواهد کرد.
اردوغان ادعا می‌کند که سوئد و فنلاند پناهگاه شده‌اند و از دو کشور می‌خواهد که عوامل این گروه را تحویل دهند.
مقامات سوئدی و فنلاندی این هفته در آنکارا حضور داشتند تا در مورد اعتراضات ترکیه گفت‌وگو کنند. طرح‌های نظامی رئیس‌جمهور ترکیه، پیوستن سوئد و فنلاند به ناتو را پیچیده می‌کند.
فروش تسلیحات آمریکا بر روابط ترکیه با روسیه نیز تأثیر خواهد گذاشت، حتی اگر این کشور، برخلاف اکثر اعضای پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، به دنبال متعادل کردن روابط خود و اجتناب از شکاف آشکار با مسکو یا واشنگتن باشد.
«گالیپ دالای» -محقق ترکیه- گفت: «تجدیدنظر طلبی ژئوپلیتیک روسیه قرار است ترکیه و غرب را در مسائل ژئوپلیتیکی و استراتژیک نسبتاً به یکدیگر نزدیک‌تر کند، مشروط بر اینکه نظر منفی اردوغان برای عضویت سوئد و فنلاند در ناتو، در آینده‌ای نه چندان دور حل شود.»
روسیه به همان اندازه که شریک ترکیه است، یک تهدید برای این کشور به شمار می‌رود. ناتو سپر نهایی ترکیه در برابر توسعه‌طلبی تمدن‌گرای روسیه است.
ترکیه یکی از اعضای ناتو است، اما در زمان اردوغان، دیگر به ارزش‌هایی که زیربنای این اتحاد بزرگ است، پایبند نیست.
ماده 13 منشور ناتو مکانیسمی را برای خروج اعضا فراهم می‌کند.
آقایان «لیبرمن» و «والاس» نوشتند، شاید زمان آن رسیده است که ماده 13 را اصلاح کنیم تا روشی برای اخراج یک کشور عضو فراهم نماییم.
«چنگیز چاندار» -روزنامه‌نگار و تحلیلگر برجسته ترکیه- هشدار داد که تسلیم شدن به خواسته‌های آنکارا به منزله اجازه دادن به یک مستبد است که معماری امنیتی اروپا را طراحی کند و آینده سیستم غربی را شکل دهد.